پيش بيني سازگاري اجتماعي كودكان دبستاني بر اساس تعارضات زناشويي و مهارت هاي تنظيم شناختي هيجان مادران

هدف اين پژوهش، پيش بيني سازگاري اجتماعي كودكان دبستاني براساس تعارضات زناشويي و مهارت‌هاي تنظيم شناختي هيجان مادران بود. روش پژوهش حاضر توصيفي-همبستگي مي‌باشد. جامعه آماري شامل مادراني بود كه در پاييز 1400 در شهرستان شهركرد، كودكان دبستاني داشتند؛ كه 377 نفر از آنها به روش در دسترس انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌هاي آزمون شخصيت كاليفرنيا (1953)، تعارضات زناشويي ثنايي (1379) و تنظيم شناختي هيجان گارنفسكي و كرايج (2006) جمع‌آوري و با روش رگرسيون چندگانه و ضريب همبستگي پيرسون تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها رابطه منفي و معني داري بين تعارضات زناشويي و مهارت‌هاي تنظيم شناختي هيجان منفي (0.01P ) و رابطه مثبت و معني داري بين مهارت‌هاي تنظيم هيجان مثبت با سازگاري اجتماعي كودكان دبستاني (0.01P ) را نشان دادند. به طوري كه بين ابعاد كاهش همكاري، افزايش واكنش هيجاني، كاهش رابطه با خانواده همسر با سازگاري اجتماعي و بين ابعاد نشخوار فكري و ملامت ديگران با سازگاري اجتماعي رابطه منفي و معني دار همچنين بين پذيرش و تمركز مجدد مثبت با سازگاري اجتماعي كودكان رابطه مثبت و معني دار به دست آمد. به طور كلي تعارضات زناشويي بين والدين و دشواري در نظيم شناختي هيجانات مي‌تواند باعث عدم سازگاري اجتماعي كودكان در مقطع دبستان شود.