اثربخشي كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي بر نگراني و كيفيت زندگي مادران كودكان مبتلا به صرع

هدف پژوهش حاضر بررسي اثر بخشي روش كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي بر نگراني و كيفيت زندگي مادران كودكان مبتلا به صرع شهر اصفهان است. طرح پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با پيش آزمون- پس آزمون وگروه گواه بود. جامعه پژوهش كليه مادران كودكان مبتلا به صرع در شهر اصفهان بودند. نمونه پژوهش 30 نفر ازمادران، كه به صورت هدفمند از انجمن صرع مسيح انتخاب شدند و به طور تصادفي در 2 گروه (آزمايش و كنترل) قرار گرفتند. گروه آزمايش طي 8 جلسۀ 90 دقيقه‌اي تحت آموزش برنامه كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي قرارگرفتند و گروه كنترل در اين مدت مداخله‌اي را دريافت نكردند. پس از پايان برنامه آموزشي از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. جهت جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه نگراني ايالت پنسيلوانيا (1990) و پرسشنامه كيفيت زندگي وار و شربون (1992)، استفاده شد. نتايج با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس تحليل شد. نتايج حاصل از تحليل داده‌ها نشان داد كه مداخله درماني سبب كاهش نگراني و افزايش كيفيت زندگي در دو بعد (سلامت جسماني و سلامت رواني) در مادران داراي كودك مصروع شده است (0.05 p). بنابراين مشاوران و درمانگران مي‌توانند از درمان كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي به عنوان روش مداخله‌اي در كاهش نگراني و افزايش كيفيت زندگي در مادران كودكان مبتلا به صرع بهره برند.