بررسي تأثير علائم نوروتوكسيك و عوامل فردي بر شاخص توانايي انجام كار در پرستاران اتاق عمل

سابقه و هدف: توانايي انجام كار به عوامل فردي و شغلي بسياري وابسته است. ارتقاي توانايي انجام كار باعث افزايش كارايي و رضايت شغلي مي‌شود. مطالعه حاضر با هدف بررسي توانايي انجام كار و تعيين ارتباط علائم نوروتوكسيك و عوامل فردي با توانايي انجام كار در پرستاران اتاق عمل انجام شد.مواد و روش‌‌ها: مطالعه مقطعي حاضر روي 121 پرستار شاغل در اتاق عمل بيمارستان‌ آموزشي تهران در سال 1400 انجام شد. بر اي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه دموگرافيك، پرسش‌نامه شاخص توانايي انجام كار و پرسش‌نامه يوروكوئست استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 تجزيه‌وتحليل شدند.يافته‌ها: بر مبناي نتايج به‌دست‌آمده، ميانگين شاخص توانايي انجام كار در ميان پرستاران اتاق عمل 4.8± 31.52 بود. توانايي انجام كار همبستگي منفي و معني‌داري با علائم نوروتوكسيك (r=-0.75; P 0.01) سن (r=-0.67; P 0.01) و سابقه كار(r=-0.71; P 0.01)داشت.نتايج تحليل رگرسيون نيز نشان داد علائم نوروتوكسيك (β=-0.56, P=0.000)سابقه كار (β=-0.35, P=0.04),و سن (β=-0. 21, P=0.05) پيش‌بيني‌كننده توانايي انجام كارهستند.نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد توانايي انجام كار در ميان پرستاران بخش اتاق عمل در سطح متوسط است. لذا به‌منظور بهبود توانايي انجام كار پرستاران، برنامه‌هاي مداخله‌اي بايد با هدف كاهش مواجهه پرستاران با عوامل مؤثر در ايجاد علائم نوروتوكسيك انجام شود.