اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر اجتناب شناختي و رضايت زناشويي زنان با مشكلات زناشويي

مقدمه: رضايت زناشويي اصل تداوم بخش يك پيوند زوجي است و شناسايي مداخلات مؤثر در تقويت آن حائز اهميت است. بنابراين، پژوهش حاضر با هدف اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر اجتناب شناختي و رضايت زناشويي زنان با مشكلات زناشويي انجام شد. روش: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل تمامي زنان مراجعه كننده به مركز خدمات روانشناسي مشاوره طلوع سلامت در منطقه 3 شهر تهران در سال 1398 بود. از اين بين تعداد 32 نفر به روش نمونه گيري هدفمند و بر اساس ملاك هاي ورود به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفي در گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند (16 نفر در هر گروه). گروه آزمايش تحت 8 جلسه 90 دقيقه اي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد قرار گرفت. ابزار جمع آوري داده ها عبارت بود از پرسشنامه اجتناب شناختي سكستون و داگاس و مقياس سازگاري زناشويي اسپانير. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-21 و از طريق آزمون تحليل كوواريانس تك متغيري تحليل شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در كاهش اجتناب شناختي و افزايش رضايت زناشويي زنان داراي مشكلات زناشويي اثربخش است (0/05 P). نتيجه گيري: طبق نتايج مي توان در طراحي برنامه هاي مرتبط با ارتقاي سلامت خانواده و روابط زوجين از درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به عنوان مداخله اي مؤثر در بهبود اجتناب شناختي و رضايت زناشويي استفاده نمود.