مطالعه ي ارتباط بين بار كار ذهني جراحان و بهره‌وري آن‌ها: اعتباريابي ابزار Surgeon-TLX در جراحان ايراني

اهداف: اهميت شغل جراحي و ميزان بار كار بالاي آن بر كسي پوشيده نيست. تاكنون مطالعات مختلفي با ابزار ناسا-تي‌ال‌ايكس و ديگر ابزارهاي رايج براي اندازه گيري بار كاري جراحان استفاده شده است. مطالعه حاضر به دنبال بررسي ارتباط بين باركارذهني جراحان با بهره‌وري آن‌ها از طريق اعتبار‌يابي ابزار تخصصي اين شغل در فرهنگ ايراني مي‌باشد. روش ‌‌‌كار: پس از بررسي روايي و پايايي ابزارهاي SURG-TLX و بهره وري، از آنها در ميان ۶۰ جراح براي بررسي ارتباط باركاري با بهره‌وري آن‌ها (ابزار WHO-HPQ) استفاده گرديد. از شاخص‌هاي روايي محتوا، ضريب آلفا كرونباخ و ضريب همبستگي اسپيرمن براي تحليل نتايج استفاده گرديد. يافته‌ها: هر دو ابزار در فرهنگ ايراني داراي روايي و پايايي مطلوب بودند. نتايج ارتباط زيرمقياس‌هاي باركارذهني با ابعاد مختلف بهره‌وري نشان داد كه بين بعضي از ابعاد بار كارذهني شامل نيازهاي ذهني (ضريب همبستگي ۰/۶۵- و سطح معناداري ۰/۰۲)، نيازهاي فيزيكي (ضريب همبستگي ۰/۵۴- و سطح معناداري ۰/۰۴) و نيازهاي زماني (ضريب همبستگي ۰/۴۴- و سطح معناداري ۰/۰۲) با نمره كلي بهره‌وري ارتباط معكوس و معنادار وجود داشت. علي‌رغم ارتباط معكوس بقيه ابعاد بار كار ذهني با نمره كلي بهره‌وري در جراحان، اين ارتباط معنادار نبود. نتايج حاكي از ارتباط معكوس و معناداري بين بعضي از زير مقياس‌هاي باركارذهني و بعضي از زير مقياس‌هاي بهره‌وري بود. نتيجه‌گيري: علاوه بر امكان استفاده از اين ابزارها در مطالعات آتي كشور ايران، با توجه به ارتباط مستقيم باركاري و بهره‌وري در جراحان، مي‌توان تدابيري براي حفظ بار كاري در سطح استاندارد و پيشگيري از كاهش بهره وري آنان انديشيد.