عنوان مقاله :
اثر كفپوش‌هاي بدون لغزش بر پايداري وضعيتي و پارامترهاي راه رفتن در سالمندان مبتلا به پوكي استخوان شديد
پديد آورندگان :
رفيعي ، رامين دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران - دانشكده‌ي علوم و فناوري‌هاي پزشكي - گروه بيومكانيك , افتخاري يزدي ، محمد دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي - دانشكده‌ي فني مهندسي - گروه فني مهندسي , نخعي ، كوروش دانشگاه آزاد اسلامي واحد اسلامشهر - دانشكده‌ي فني مهندسي - گروه مكانيك و مهندسي پزشكي , خرمي‌مهر ، سيامك دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران - دانشكده‌ي علوم و فناوري‌هاي پزشكي - گروه بيومكانيك
كليدواژه :
كفپوش , تعادل وضعيتي , پارامترهاي راه رفتن , پوكي استخوان , سالمندان , ارگونومي
چكيده فارسي :
اهداف: بررسي عوامل مؤثر در كنترل و افرايش پايداري در نتيجه تضعيف بخش‌هاي تعادلي بدن در سالمندان مبتلا به پوكي استخوان جهت پيشگيري از افتادن از اهميت ويژه‌اي برخوردار است، بنابراين در اين مطالعه، تأثير كفپوش‌هاي ضد لغزش در تحريك بخش سوماتوسنوري كف پا جهت بهبود پايداري وضعيتي و تعادل در راه رفتن در سالمندان مبتلا به پوكي استخوان مورد ارزيابي قرار گرفته است. روش كار: تعداد ۲۲ سالمند (۱۱ نفر سالمند خانم مبتلا به پوكي استخوان شديد، ۱۱ نفر سالمند زن سالم) در اين مطالعه در دو وضعيت ايستا و پويا در سه سطح مختلف شامل كفپوش بدون لغزش اسفنجي (Non-slippery flooring) FL، كفپوش بدون لغزش طرح‌دارPVC (Patterned non-slippery flooring) SF و سطح كنترل (Control surface) CO شركت كردند. در بخش استاتيك، هر شركت‌كننده براي مدت ۳۰ ثانيه بر روي صفحه‌ي نيرو در وضعيت چشم باز و چشم بسته در حالت كاملا ايستاده قرار داشتند. مقادير طول، انحراف و سرعت متوسط قدامي- خلفي و داخلي- خارجي مركز فشار كف پا اندازه‌گيري شد. در بخش پويا، هر يك از شركت‌كننده‌ها با سرعت انتخابي بر روي سطوح مختلف راه رفتن و مقادير طول نرمالايز قدم و گام، عرض قدم، زمان گام و قدم و همچنين سرعت متوسط قدم و گام اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: كفپوش PVC (SF) و سطح كنترل (CO) كليه‌ي متغيرهاي مربوط به پايداري وضعيتي و پارامترهاي زماني- مكاني راه رفتن (۰/۰۵ P) در سالمندان مبتلا به پوكي استخوان و سالم را نسبت به كفپوش نرم اسفنجي SF كاهش دادند. همچنين تمامي متغيرهاي پايداري وضعيتي و پارامترهاي زماني- مكاني راه رفتن در سالمندان مبتلا به پوكي استخوان به طور معني‌داري بيشتر از سالمندان سالم بود (۰/۰۵ P). علاوه بر آن، سرعت متوسط قدامي- خلفي در وضعيت چشم باز نسبت به چشم بسته به طور معني‌داري در دو گروه سالمندان كاهش يافت (۰/۰۵ P). نتيجه‌گيري: سطوح سخت و طرح‌دار نسبت به سطح نرم اسفنجي در تحريك بخش سوماتوسنسوري كف پا در راستاي بهبود ثبات و پايداري در هر دو گروه سالمندان سالم و مبتلا به پوكي استخوان تأثيرگذار مي‌باشد. نتايج اين مطالعه مي‌تواند به درك بهتر ويژگي‌هاي سالمندان هنگام راه رفتن و ايستادن بر كفپوش‌هاي ضد لغزش در محيط‌هاي مختلف و طراحي ارگونومي محيط در جهت كاهش لغزش و سقوط و در نتيجه شكست احتمالي در سالمندان مبتلا به پوكي استخوان شديد كمك دهد. علاوه بر آن، مشاهده‌ي ناپايداري بين سالمندان مبتلا به پوكي استخوان و سالم، ضرورت بررسي بيشتر و بكارگيري تمرينات كمكي جهت اصلاح و بهبود پايداري را پيشنهاد مي‌دهد.
