طراحي الگوي مديريت منابع انساني تاب‌آور در نظام سلامت؛ يك پژوهش كيفي (مطالعه ي موردي: دانشگاه هاي علوم پزشكي كلان منطقه 3 كشور)

اهداف: كادر درمان و كاركنان نظام سلامت به سبب فعاليت مداوم در مشاغل شبانه‌روزي، حساس و نامتعارف در معرض فرسودگي شغلي قرار داشته و اين شرايط موجب افزايش نرخ ترك خدمت كاركنان مي‌گردد. از اين‌رو در سال‌هاي اخير موضوع تاب‌آوري منابع انساني جهت مقابله با فرسودگي شغلي و تداوم فعاليت كاركنان در شرايط سخت و بحراني مورد توجه قرار گرفته است. در اين راستا، پژوهش حاضر با هدف ارائه‌ي الگوي مديريت منابع انساني تاب‌آور در نظام سلامت كشور انجام شد. روش ‌‌‌كار: پژوهش حاضر با استفاده از روش كيفي مبتني بر راهبرد تحليل مضمون انجام شده است. در اين رابطه، ۱۴ مصاحبه‌ي نيمه ساختاريافته با جامعه‌ي آماري پژوهش شامل اساتيد، مديران، كارشناسان منابع انساني حوزه‌هاي ستادي دانشگاه‌هاي علوم پزشكي منطقه‌ي ۳ نظام سلامت كشور، با استفاده از روش نمونه‌گيري زنجيره‌اي (گلوله برفي) و بر مبناي قاعده‌ي اشباع نظري انجام شد. در ادامه با استفاده از روش كدگذاري باز، محوري و گزينشي در تحليل مضمون، الگوي اوليه پژوهش حاصل گرديد. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل كيفي داده‌ها منجر به شناسايي ۱۱۶ مضمون پايه، ۳۹ مضمون سازمان‌دهنده و ۱۳ مضمون فراگير در قالب الگويي با ۴ بعد عوامل محيطي، عوامل سازماني، كاركردهاي مديريت منابع انساني و پيامدهاي آن شده است. در ادامه، روايي و پايايي پژوهش نيز به ترتيب با استفاده از روش نسبت روايي محتوايي و روش Holsti تأييد گرديد. نتيجه‌گيري: اجراي ﻣﺆﺛﺮ عوامل ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﺷﺪه و اولويت‌بندي آن‌ها به منظور بهينه‌سازي و تاب‌آوري مديريت منابع انساني، در ارﺗﻘﺎي ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺷﻐﻠﻲ، افزايش اﻧﮕﻴﺰه و در نهايت ارﺗﻘﺎي تاب‌آوري سازماني مي‌تواند مؤثر واقع شود.