بررسي اثر تمرين تعادلي بر كنترل پاسچر افراد با بي ثباتي مزمن مچ پا در برابر اغتشاشات بيروني

اهداف: اسپرين مچ پا منجر به كاهش در حس عمقي و آگاهي از حس حركت شده و تبعات حركتي را در بر دارد. از طرفي آسيب اين مفصل، عامل مهمي در كاهش تعادل و در نتيجه آسيب مجدد مي‌باشد. تقويت عوامل مؤثر در حفظ تعادل و كنترل پاسچر و از جمله حس عمقي مي‌تواند به عنوان يك راهبرد اساسي در درمان مشكلات تعادلي و پاسچرال و همچنين آسيب‌هاي افراد باشد.روش ‌‌‌كار: ۳۰ فرد مبتلا به بي‌ثباتي مزمن مچ پا در اين مطالعه‌ي نيمه تجربي به طور تصادفي به دو گروه آزمون و شاهد تقسيم شدند از هر دو گروه پيش‌آزمون گرفته شد و گروه آزمون شش هفته تمرينات تعادلي در برابر اغتشاش انجام داد. مجدداً از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس يك طرفه بررسي گرديد. عمليات آماري در سطح معني‌داري  ۰/۰۵≥α انجام شد.يافته‌ها: شاخص كنترل پاسچر در افراد گروه آزمون در وضعيت‌هاي اول بيشتر و در وضعيت ششم، كمتر از ساير وضعيت‌ها بود. ميانگين شاخص كنترل پاسچر در افراد گروه آزمون نسبت به گروه شاهد معني‌دار بود (۰/۰۵ ≥α ).نتيجه‌گيري: انجام تمرينات تعادلي يا تمرين روي سطوح ناپايدار همراه با درگيري گيرنده‌هاي حس عمقي، احتمالاً باعث مي‌شود عضلات به طور فعال‌تري درگير شوند و سيستم عصبي مركزي تحريكات مناسب‌تر و مؤثرتري از اعصاب آوران گيرنده‌هاي حسي مختلف دريافت نمايند و بدين صورت اين تمرينات باعث بهبود كنترل پاسچر مي‌گردد.