تحليل فقهي ماهيت معامله در ارائه خدمات بر بستر فناوري اطلاعات

ارائه خدمات بر بستر فناوري اطلاعات يكي از راه‌هايي است كه براي كسب استنباطات خودشان درآمد‌هاي بيشتر توسط استارتاپ‌ها، بر پايه سامانه‌هاي گوناگون فناوري اطلاعات به كار گرفته مي‌شود. در سال‌هاي اخير كسب درآمد از اين طريق رونق فراواني يافته، به‌گونه‌اي‌كه روزي نيست كه كاربران فناوري‌هاي ارتباطي با تبليغات اين دسته از خدمات مواجه نشوند. هدف از اين پژوهش اين است كه ماهيت اين نوع از معاملات مشخص گردد. سؤال اينجا است كه اين سازوكار در ذيل يكي از معاملات متعارف قرار مي‌گيرد، يا معامله‌اي بديع است كه بايد در عمومات و اطلاقات، در پي حكم فقهي آن بود. اين تحقيق براساس منابع كتابخانه‌اي و به‌روش تحليليتوصيفي و داده‌هاي عقلي نگاشته شده است. نتيجه تحقيق اينكه پس از بررسي مفهومي خدمات در فناوري اطلاعات و تبيين شيوه كسب درآمد از طريق آن، خصوصيات اساسي اين سازوكار به دست مي‌آيد. اين خصوصيات تنها در چهار مورد از معاملات به چشم مي‌خورد (اجاره، صلح، جعاله و استيفاء) كه هر يك اقتضائات مخصوص به خود را دارا هستند. واكاوي هريك از اين معاملات و امكان تصحيح موضوع موردبحث با آنها به‌خوبي نشان مي‌دهد كه مي‌توان ارائه خدمات بر بستر فناوري اطلاعات را اجاره معاطاتي دانست.