مديريت فضاهاي عمومي و ناپايداري‌هاي اجتماعي: مطالعه موردي پايانه‌هاي مسافربري شهر تهران

حمل‌ونقل بخش مهمي از توسعه پايدار شهري محسوب مي‌شود. پايانه‌هاي مسافربري بين‌شهري تهران در طول سال ميليون‌ها مسافر را جابه‌جا مي‌كنند و از حين حيث سهم قابل‌توجهي در بخش حمل‌ونقل مديريت شهري دارند. پايانه‌هاي شهر تهران علاوه بر فضاي كالبدي خاصي كه دارند فضاي اجتماعي ويژه‌اي بر آن‌ها حاكم است كه منجر به جذب و حتي بازتوليد آسيب‌ها و ناپايداري‌هاي اجتماعي مختلف و متعددي شده است. اين تحقيق در نظر دارد با رويكردي كيفي- اكتشافي و با استفاده از تكنيك تحليل مضمون مسائل، ناكارآمدي‌ها و ناپايداري‌هاي اجتماعي پايانه‌هاي شهر تهران را شناسايي و الگوپردازي نمايد. شيوه نمونه‌گيري از نوع هدفمند مي‌باشد. يافته‌هاي اين تحقيق نشان مي‌دهد كه پايانه‌هاي شهر تهران به دليل ريسك فاكتورهايي چون ازدحام، ناپايداري عناصر و عوامل، گردش مالي زياد، ورود و خروج شهري، خلأ قانوني در مديريت و حتي مباحث اعتقادي به محلي براي آسيب‌هاي اجتماعي تبديل شده است. از سوي ديگر به دليل ضعف نظارت‌ها و فقدان مديريت يكپارچه شهري موجب سرريز اين آسيب‌ها و ناپايداري‌ها به محلات هم‌جوار و حتي درون اتوبوس شده است كه درنهايت موجب بازتوليد چرخة معيوب فضاي ناپايدار و آسيب‌هاي اجتماعي پايانه‌ها شده است.