تحليل تطبيقي روابط و چيدمان (نحو) فضا در ادراك پيكره‌بندي فضايي مسكن در خانه‌هاي ايراني (نمونه موردي: خانه‌هاي دوره پهلوي و معاصر شهر اروميه)

هدف از اين پژوهش تحليل تطبيقي روابط و چيدمان (نحو) فضا در ادراك پيكره‌بندي فضايي مسكن در خانه‌هاي دوره پهلوي و معاصر شهر اروميه مي‌باشد. روش پژوهش حاضر، به دليل استخراج معيارهاي قابل‌اندازه‌گيري و كمي شدن، تلفيقي از راهبردهاي كمي و كيفي مي‌باشد كه با تحليل نحوي شش نمونه از پلان‌هاي خانه‌هاي دوره پهلوي و پلان‌هاي معاصر اروميه صورت گرفته است. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه عمق فضايي در پلان‌هاي معاصر، بيشتر از عمق نسبي سه پلان دوره پهلوي مي‌باشد. ميزان هم پيوندي در پلان‌هاي معاصر كم مي‌باشد به اين مفهوم كه اين بناها به‌صورت متراكم مي‌باشند. فضاها در سه مجموعة دوره پهلوي داراي هم پيوندي بالاتري هستند و در سه نمونه پلان دوره معاصر، افتراق فضاها از سيستم بيشتر است. فضاها در سه مجموعه دوره پهلوي داراي هم پيوندي بالاتري هستند و در سه نمونه پلان دوره معاصر، افتراق فضاها از سيستم بيشتر است و ميزان كنترل كل مجموعه در 6 نمونه مطالعاتي تقريباً در يك تراز است، به‌جز نمونه پلان 1 معاصر كه از سطح كنترل بيشتري برخوردار است.