كاربرد هيدروژل‌هاي نانوكامپوزيتي مبتني بر‌ زيست‌پليمرها در سامانه‌هاي دارورساني

هدف از اين مطالعه، بررسي خواص هيدروژل‌هاي زيست‌پليمري نانوكامپوزيت حاوي نانوذرات و كاربرد آن‌ها در سامانه‌هاي رهايش دارو است. هيدروژل نانوكامپوزيت‌هاي زيست‌پليمري در سال‌هاي اخير به‌صورت طبيعي و مصنوعي تهيه شده‌اند. هر كدام از روش‌ها مزايا و معايب خاص خود را دارند. در ميان زيست ‌پليمرهاي طبيعي، سلولز، كربوكسي متيل‌سلولز، كيتوسان، كربوهيدرات متيل كيتوسان، آلژينات، نشاسته و ژلاتين به‌طور گسترده‌اي براي آماده‌سازي هيدروژل نانوكامپوزيت‌هاي زيست‌پليمري و همچنين در ميان زيست پليمرهاي مصنوعي، پلي‌اتيلن‌گليكول، پلي‌وينيل‌الكل و پلي آكريليك‌اسيد مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. هيدروژل‌ها بعد از بيشينه تورم، استحكام مكانيكي خود را از دست مي‌دهند، بنابراين كاربردهايشان محدود مي‌شود. سامانه‌هاي دارورساني براي رهايش عوامل درماني به‌كار مي‌روند. حامل‌هاي مختلفي در طراحي سامانه دارورساني مؤثر براي رهاسازي درماني به مكان‌هاي هدف، از جمله پليمرهاي طبيعي و مصنوعي، مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. هيدروژل نانوكامپوزيتي زيست‌سازگار در سال‌هاي اخير به‌عنوان يكي از اميدواركننده‌ترين سامانه‌هاي تحويل دارو با توجه به قابليت‌هاي منحصربه‌فرد خود با تركيب ويژگي‌هاي هيدروژل با نانوذرات مورد ارزيابي قرار گرفته‌اند. در زمينه رهايش دارو در سال‌هاي اخير پيشرفت قابل‌توجهي حاصل شده كه به‌ويژه با پيشرفت سريع نانوداروها باعث درك بهتر و بهبود رهايش دارو در مقابل بيماري‌هاي عفوني و سرطاني شده است.