مقايسه شيوع ابتلا به كوويد-19 در دانش‌آموزان دختر شهرستان نيشابور بر اساس شاخص توده بدني و چاقي شكمي در پاييز 1399

مقدمه: COVID19 يك سندرم حاد تنفسي است كه سيستم ايمني را تحت تاثير قرار مي‌دهد. چاقي مي‌تواند خطر ابتلا به اين بيماري را افزايش دهد. لذا اين مطالعه با هدف مقايسه شيوع ابتلا به COVID-19 در دختران بر اساس شاخص توده بدني (BMI) و نسبت دور كمر به دور باسن (WHR) انجام شد.روش بررسي: 700 دانش آموز دختر 18-15 سال شهرستان نيشابور به عنوان نمونه، به روش تصادفي ساده انتخاب و در دو گروه سالم (181) و مبتلا به كرونا (519) تقسيم شدند. نتايج با استفاده از آزمون­هاي آماري غيرپارامتريك يومن ويتني، ضريب همبستگي اسپيرمن و آزمون دونقطه‌اي رشته‌اي و در سطح معني‌داري 0/05≥p بررسي شدند.نتايج: درگروه سالم، ميانگين BMI was 21.09±3.4, WHR 0.77±0.07, age 16.53±1 years و درگروه مبتلا به كرونا ميانگين BMI was 22.32±4.11, WHR 0.77±0.06 and age was 16.80±0.89 years, بود. نتايج آزمون يومن ويتني در BMI دو گروه تفاوت معناداري داشت (0/001=P). چاقي شكمي در دو گروه معنادار نبود (0/469=P). بين BMI و WHR رابطه مثبت معناداري وجود داشت (0/00094 =P). با استفاده از ضريب توافقي با آزمون دو نقطه اي رشته اي رابطه معناداري بين BMI وكرونا وجود داشت (P = 0.001). همچنين نتايج آزمون يومن ويتني نشان داد: ضربان قلب استراحت دو گروه تفاوت معناداري داشت (P = 0.026). نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد: در نوجوانان افزايش BMI و ضربان قلب استراحت، شيوع ابتلا به كرونا را افزايش مي‌دهد و چاقي شكمي در ابتلا به كرونا تاثيري ندارد. لذا با توجه به تاثير فعاليت‌هاي ورزشي بر كاهش وزن و ضربان قلب استراحت، ضرورت انجام اين فعاليتها دردوران قرنطينه احساس مي‌شود.