مقايسه توزيع فراواني تظاهرات دهاني در بيماران ديابتي و غيرديابتي تحت همودياليز

مقدمه: نارسايي مزمن كليوي همان‌طور كه بر روي سيستم‌هاي مختلف بدن تاثير مي‌گذارد مي‌تواند موجب تغييرات عمده‌اي در حفره دهان شود، از اين رو مطالعه حاضر با هدف مقايسه فراواني تظاهرات دهاني در بيماران ديابتي و غيرديابتي تحت همودياليز شد.روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي- مقطعي 60 بيمار تحت درمان همودياليز مراجعه كننده به بخش‌هاي دياليز بيمارستان‌هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد مورد بررسي قرار گرفتند. بيماران به دو گروه 30 تايي؛ ديابتي و غير ديابتي تقسيم شدند. معاينه حفره دهان با آينه، سوند، پروب و چراغ قوه صورت گرفت. سن، جنس، مدت زمان همودياليز، علائم و نشانه‌هاي دهاني در چك‌ليست بيماران گرديد. تجزيه و تحليل داده‌ها توسط نرم‌افزار آماري SPSS version 16 و آزمون‌هاي آماري تي، فيشر و مجذوركاي انجام شد.نتايج: 37 نفر (61/7 درصد) از بيماران مرد و 23 نفر (38/3 درصد) زن بودند. ميانگين سني بيماران 16/15±57/17 سال (دامنه سني 88-15 سال) بود. در گروه بيماران ديابتي، خشكي دهان (76/7 درصد) و در گروه بيماران غيرديابتي اروژن دنداني (50 درصد) بيشترين فراواني را داشت. اختلاف آماري معني‌داري بين دو گروه در ابتلا به خشكي دهان و وجود كانديديازيس مشاهده شد (0/05 P). نتيجه‌گيري: اثر تركيبي ديابت و نارسايي كليوي در بيماران همودياليزي مبتلا به ديابت باعث افزايش عوارض دهاني در اين افراد شده، لذا ارتباط نزديك ما بين بيمار و تيم مراقبت سلامتي (پزشك و دندانپزشك) جهت تشخيص به‌موقع ضايعات دهاني مي‌تواند به ارتقاي سلامت دهان و نيز كيفيت زندگي بيماران و نهايتاً كاهش بار مالي بيماري كمك كند.