تدوين مدل التقاطي خانواده ‌محور و مقايسه اثربخشي آن با درمان تعامل والد-كودك در بهبود رابطه والد-كودك كودكان مبتلا به اختلالات طيف اتيسم (با عملكرد بالا)

مقدمه: شناسايي مؤلفه‌هاي مؤثر بر درمان و تدوين مدل التقاطي خانواده محور جامع و منعطف و سازگار با هر خانواده، ضروري به‌نظر مي‌رسد. بنابراين، هدف از پژوهش حاضر تدوين مدل التقاطي خانواده‌ محور و مقايسه اثربخشي آن با درمان تعامل والد-كودك در بهبود رابطه والد- كودك كودكان مبتلا به اتيسم است.روش بررسي: پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر كنترل متغيرها از نوع آزمايشي با طرح پيش‌ آزمون – پس‌ آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري اين پژوهش، شامل كليه‌ مادران كودكان مبتلا به طيف اختلالات اتيسم در مركز درماني تهران اتيسم است كه به روش نمونه‌گيري هدفمند 36 نفر انتخاب و به ‌صورت تصادفي جايگزيني در سه گروه برنامه‌ تعامل والد-كودك (PCIT)، مدل التقاطي خانواده ‌محور و گروه كنترل قرار گرفتند. در اين پژوهش از مقياس رابطه والد- كودك پيانتا استفاده و براي تجزيه ‌و تحليل داده ‌‌ها از روش آماري تحليل كوواريانس با نرم‌افزارSPSS version 16  استفاده شد.نتايج: نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه بين ميانگين متغير روابط والد- كودك در گروه مدل التقاطي خانواده محور نسبت به برنامه‌ تعامل والد-كودك (PCIT) و گروه كنترل تفاوت معني‌داري وجود دارد بدين معنا كه مدل التقاطي خانواده محور نسبت به برنامه‌ تعامل والد-كودك (PCIT) در بهبود روابط والد- كودك در ابعاد صميميت و وابستگي اثربخش‌تر است (F=86.4 P 0.001). نتيجه‌گيري: در نتيجه مي‌توان مدل التقاطي خانواده محور را جايگزين مناسب‌تري براي انجام مداخلات روان‌شناختي براي بهبود رابطه والد- كودك در مادران كودكان اتيسم در نظر گرفت.