اثر تريگونلين بر مورفولوژي دندريتي در هيپوكامپ و قشر پره‌فرونتال در موش صحرايي ديابتي شده با استرپتوزوتوسين

مقدمه: ديابت قندي با افزايش استرس اكسيداتيو سبب تغييرات نامطلوب در مورفولوژي نوروني هيپوكامپ و قشر پره‌فرونتال مغز مي‌شود. تريگونلين داراي اثرات كاهنده‌ قند خون و مهار استرس اكسيداتيو مي‌‌ باشد. هدف از اين مطالعه تعيين اثر حفاظتي تريگونلين بر تغييرات دندريتي نورون‌هاي هيپوكامپ و قشر پره‌فرونتال در موش صحرايي مي‌ باشد.روش بررسي: در اين بررسي تجربي، تعداد 32 سر موش نر، نژاد ويستار در محدوده وزني 195-235 گرم به‌طور تصادفي به 4 گروه شامل: كنترل، كنترل تيمار شده با تريگونلين، ديابتي و ديابتي تيمار شده با تريگونلين تقسيم شدند. تريگونلين به ميزان 50  mg/kgبه مدت 7 هفته تجويز دهاني شد. براي ديابتي نمودن حيوانات از تزريق داخل صفاقي تك دوز استرپتوزوتوسين60 mg/kg استفاده شد. وزن حيوانات و ميزان گلوكز در ابتداي كار و 4 و 8 هفته پس از القاء ديابت اندازه‌گيري شد. براي بررسي دندريت‌هاي نوروني هيپوكامپ و قشر پره‌فرونتال، پس از خارج‌كردن مغز از روش رنگ‌آميزي گلژي استفاده شد. براي آناليز آماري از آزمون آنوواي يك‌طرفه و تست تعقيبي توكي در نرم‌افزارversion 16  SPSS استفاده شد و 0/05 p به‌عنوان سطح معني ‌دار در نظر گرفته شد.نتايج: ميزان گلوكز سرم در گروه ديابتي تيمار شده با تريگونلين در مقايسه با گروه ديابتي به‌طور معني داري كاهش يافت (0/01 p). تراكم خارهاي دندريتي نورون‌هاي قشر پره‌فرونتال و ناحيه‌ هيپوكامپ درگروه ديابتي در مقايسه با گروه كنترل به‌طور معني‌داري كاهش يافت (0/01 p). هم‌چنين تراكم خارها در گروه ديابتي تيمار شده با تريگونلين در مقايسه با گروه ديابتي به‌طور معني‌داري افزايش يافت (0/01 p). نتيجه‌گيري: تريگونلين هيپوگليسميك بوده و سبب جلوگيري از كاهش خارهاي دندريتي قشر پره‌فرونتال و هيپوكامپ مغز ناشي از ديابت قندي القا شده با استرپتوزوتوسين مي‌ شود.