واكاوي اثر سرمايه اجتماعي بر سلامت اجتماعي در خانوارهاي روستايي

يكي از پيش شرط هاي اساسي براي رسيدن به توسعه پايدار و از اساسي ترين معيارهاي رفاه در هر جامعه، حفظ و ارتقاء سلامت اجتماعي است. هدف اين پژوهش بررسي اثرات سرمايه اجتماعي به عنوان يكي از مهمترين عوامل اجتماعي مؤثر بر سلامت اجتماعي در خانوارهاي روستايي است كه از يك سو ابعاد مختلف سلامت اجتماعي را مي سنجد و از سوي ديگر رابطه اين پديده با سرمايه اجتماعي و ابعاد آن را تحليل مي كند. اين پژوهش يك مطالعه توصيفي- پيمايشي است كه تحليل روابط ساختاري سلامت اجتماعي با ابعاد پنج گانه بر اساس مباني نظري تئوري كييز و سرمايه اجتماعي با ابعاد سه گانه ناهاپيت و گوشال را مورد مطالعه قرار داده است. حجم نمونه آماري مورد مطالعه شامل 384 نفر از بين خانوارهاي روستايي شهرستان شيراز است. جهت براورد پايايي شاخص ها علاوه بر اندازه گيري اعتماد و پايايي تك تك شاخص ها با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ، شاخص پايايي تركيبي سرمايه اجتماعي و سلامت اجتماعي در حد مطلوبي محاسبه شد (0/72 و0/82 =CR). نتايج تحليل داده ها نشان داد عواملي چون سن، ميزان تحصيلات، تعداد اعضاي خانوار، ميزان زمين زراعي و تعداد دوره هاي آموزشي با متغير سلامت اجتماعي ارتباط معناداري داشتند و روابط علّي بين مؤلفه هاي سرمايه اجتماعي با سلامت اجتماعي با شاخص هاي مطلوبي برازش داشت (RMSEA= 0.07). بر اساس يافته هاي تحقيق، ارتقاء شاخص هاي ساختاري، ارتباطي و شناختي سرمايه اجتماعي جامعه در توسعه شاخص هاي سلامت اجتماعي اثرگذار است.