اولويت بندي روستاهاي هدف بوم گردي روستايي در منطقه جنگلي حوزه آبخيز بابلكرود

بوم‌گردي روستايي بر اساس اصول و معيارها علمي از رويكردهاي ضروري در فرآيند نيل به توسعه پايدار و جلوگيري از هدررفت وقت و سرمايه است. روش تحقيق اين پژوهش توصيفي تحليلي و هدف آن اولويت‌بندي روستاهاي هدف بوم‌گردي روستايي در منطقه جنگلي حوزه‌آبخيز بابلكرود از توابع استان مازندران است. در اين تحقيق، از روش دلفي به منظور شناسايي معيارهاي بوم‌گردي روستايي، تكنيك Entropy براي تعيين وزن‌ آنها و از مدل‌هاي تصميم‌گيري چند معياره TOPSIS، ElECTER و VIKOR براي اولويت‌بندي روستاهاي منطقه جنگلي حوزه‌آبخيز بابلكرود از نظر توان بوم‌گردي روستايي در سال 1399 استفاده شد. يافته‌هاي اين تحقيق، چهار معيار زيست‌محيطي، اقتصادي، اجتماعي و فني و 44 شاخص را جهت ارزيابي بوم گردي روستايي شناسايي و در منطقه مورد مطالعه بومي‌سازي نمود. نتايج اولويت‌بندي 17 روستاي منطقه جنگلي حوزه‌آبخيز بابلكرود نشان داد به ترتيب روستاهاي خليل‌كلا، خركاك، آري، كاليكلا و فيروزجاه با كسب بيشترين ميانگين نهايي جزء پنج روستاي با توان بالا جهت بوم‌گردي روستايي هستند. همچنين نتايج نشان مي‌دهد به كارگيري مدل‌هاي گوناگون چندمعياره به رتبه‌بندي متفاوتي از گزينه‌هاي رقيب منجر مي‌شود، بنابراين جهت حصول به اجماع و نيز رتبه‌بندي جامع‌تر گزينه‌ها، روش ادغام سه‌گانه استفاده شده است. نتايج اين روش نشان داد مدل ويكور در قياس با ساير مدل‌ها نتايج مناسبتري براي اولويت‌بندي روستاهاي منطقه از نظر توان بوم‌گردي روستايي ارائه مي‌دهد.