پيش بيني رضايت مندي از ازدواج بر مبناي تجربيات ناگوار كودكي، رفتارهاي دلبستگي، الگوهاي تبادل و ادراك از ازدواج والدين در زوجين

هدف: هدف از اين پژوهش پيش بيني رضايت مندي از ازدواج بر مبناي تجربيات ناگوار كودكي، رفتارهاي دلبستگي، الگوهاي تبادل و ادراك از ازدواج والدين در زوجين بود. روش شناسي پژوهش: روش اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. ابزار هاي اين پژوهش شامل: تجربيات ناگوار كودكيACEs، رفتارهاي دلبستگي، ادراك ازدواج والدين، رضايت از ازدواج و پرسشنامۀ فرم كوتاه الگوهاي ارتباطي، كه بر روي تعداد 400 آزمودني(200 زوج) در شهر بجنورد انتخاب شده بودند اجرا گرديد و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزيه تحليل قرار گرفت، به دليل اينكه جامعه ازتعداد بالايي برخوردار بوده و اطلاعاتي از تمامي اين افراد در دست نبود، از نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي استفاده گرديد. يافته ها: يافته ها نشان داد كه ادراك فرد از ازدواج والدين و ادراك از ازدواج خود و همچنين رضايتمندي از ازدواج معناداري و مثبت بودن رابطه را نشان مي دهد. ادراك فرد از ازدواج خود با دلبستگي رابطه مثبت و معناداري وجود داشته، همچنين رابطه رويداد هاي ناگوار كودكي با ادراك از ازدواج خود رابطه منفي و معنا داري وجود داشته است و در نهايت رابطه ادراك از ازدواج خود و الگو هاي تبادل نيز نشانگر وجود رابطه منفي و معنادار است. نتيجه گيري: از اين پژوهش مي توان چنين نتيجه گرفت كه تجربيات ناگوار كودكي، رفتارهاي دلبستگي، الگوهاي تبادل و ادراك از ازدواج والدينپيش بين هاي خوبي در رضايتمندي از ازدواج فرد مي باشند.

The purpose of this study was to predict marital satisfaction based on adverse childhood experiences, attachment behaviors, exchange patterns, and perceptions of parental marriage in couples. This was a descriptive correlational study. The tools of this study were ACEs childhood adverse experiences, attachment behaviours, parental marriage perception, marital satisfaction, and a short communication form questionnaire which was administered to 400 subjects (200 couples) in Bojnourd city using SPSS software. Because the population was large and no information was available from all of these individuals, multi-stage cluster sampling was used. Results: Findings showed that one's perception of parental marriage and perception of one's own marriage as well as one's satisfaction with marriage was significant and positive. There was a significant and positive relationship between one's perception of marriage and attachment, as well as a negative and significant relationship between childhood adversity and one's own perception of marriage, and finally, the relationship between perceptions of marriage and exchange patterns showed a negative and meaningful relationship. Conclusion: It can be concluded from this study that adverse childhood experiences, attachment behaviors, exchange patterns, and perceptions of parental marriage are good predictors of marital satisfaction.