نقش بيمه‌ اجباري در جبران خسارت هاي زيست محيطي ناشي از ‏آلودگي هاي نفتي

منابع نفتي نعمتي خدادادي است كه استخراج و صادرات آن براي توسعه‌ اقتصادي كشورهاي نفت خيز مؤثر است. اما در كنار آن، حفاظت از محيط زيست از تكاليف عمومي همه‌ كشورهاست. در ميان آلاينده هايي كه محيط دريايي را تحت تأثير قرار مي دهند، نفت و فرآورده هاي نفتي داراي اهميت است؛ چراكه مواد نفتي، حتي در مقادير ناچيز، خسارت هاي فراواني را بر سازوكار دريايي و ساكنان آن محيط وارد مي آورد كه جبران آن با توجه به حجم بالاي آلودگي به سادگي امكان پذير نيست. در صنايع نفتي از مرحله‌ اكتشاف و حفاري تا توسعه‌ ميادين و پالايش و حمل ونقل نفت، خطر آلوده كردن محيط زيست وجود دارد و به اين خاطر در اسناد متعدد بين المللي و داخلي به موضوع كنترل آلودگي هاي نفتي پرداخته شده است. در آلودگي هاي نفتي شناخت مسئول دشوار و در فرض شناسايي نيز معمولاً جبران خسارت هاي سنگين از توانايي وي خارج است. ازاين رو: اولاً، نظام مسئوليت مبتني بر تقصير مناسب اين خطر فراگير نيست و نظريه‌ مسئوليت مطلق مناسب تر است؛ ثانياً، تحصيل پوشش‌هاي بيمه اي روشي اجرايي براي تأمين هدف اين نوع نظام مسئوليت است.