راهبردهاي حفظ محرمانگي در قراردادهاي نفت و گاز

در قراردادهاي نفت و گاز و پيرو آن ها در برنامه هاي نفت و گاز، جابه جايي داده ها ميان سرمايه گذار (پيمانكار) و كشور ميزبان (كارفرما) گريزناپذير است. از سويي، برخي داده ها در صنعت نفت و گاز داراي ارزش بالايي بوده و در رقابت ميان شركت هاي نفتي و كشورهاي داراي نفت و گاز كارايي دوچنداني دارد. و از سوي ديگر، در يك نظام حقوقي دادمند، شفافيت كه در برابر محرمانگي قرار مي گيرد، از جايگاه والايي برخوردار است و مرز و اندازۀ محرمانگي را بسته نگاه مي دارد. ازاين رو راهبردي كه بند محرمانگي در قراردادهاي نفتي و يا قراردادهاي محرمانگي كه به قرارداد نفتي پيوست مي شوند، نقش برجسته اي در تنظيم سياست هاي نفت و گاز دارد. در اين پژوهش، نخست دو پندارۀ شفافيت و محرمانگي در برابر هم از ديدگاه فلسفۀ حقوق بازشناسي شده، سپس به اين پرداخته شده است كه در نظام عرفي حقوق بين الملل نفت و گاز، كدام يك اصل و كدام استثنا به شمار مي رود. برگرفته از آن، مفاد بندهاي محرمانگي با در نظر گرفتن رويكردهاي گوناگون مورد ارزيابي قرار گرفته است. روش شناسي پژوهش نيز توصيفي-تحليلي است. و در پايان چنين نتيجه گيري شده است كه به كار بردن محرمانگي به طور گسترده و تفسيرپذير و يك طرفه با عرف بين المللي در تناقض است و افزون بر فراهم كردن بستر فسادهاي مالي، براي نگهداري از داده هاي محرمانه نيز كارايي چنداني ندارد.