بررسي تاثير كارافريني اجتماعي بر توسعه اقتصادي با تاكيد بر نقش ميانجي گردشگري روستايي (موردمطالعاتي: استان خراسان شمالي)

زمينه و هدف: امروزه، احتمال وقوع كارآفريني اجتماعي به عنوان مأموريت اجتماعي و انسان‌دوستانه، از طريق انواع مختلف كسب‌و‌كارها رو به افزايش است. تحقيق حاضر با هدف تحليل نقش ميانجي گردشگري روستايي در تأثير كارآفريني اجتماعي بر توسعۀ اقتصادي در استان خراسان شمالي انجام شده است. روش‌شناسي: اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و بر اساس نوع روش تحقيق، توصيفي و از لحاظ روش گردآوري داده‌ها از نوع پيمايشي است. در تحقيق حاضر از نرم‌افزار SPSS براي تحليل داده‌هاي آماري وLisrel جهت آزمون فرضيه‌هاي پژوهش استفاده شده است. جامعۀ آماري تحقيق، هشت روستاهاي هدف و دو روستاي مقصد گردشگري استان خراسان شمالي است كه با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسش‌نامۀ مصاحبه‌محور استاندارد بوده كه به منظور سنجش پايايي آن از آلفاي كرونباخ استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌ها حاكي از آن است كه متغير كارآفريني اجتماعي، با تأثيرگذاري مستقيم بر شاخص‌هاي گردشگري روستايي، اين نوع از گردشگري را در روستاهاي مورد مطالعه رونق مي‌دهد. همچنين، يافته‌هاي تحقيق گوياي اين بود كه كارآفريني اجتماعي به طور مستقيم و با تأثيرگذاري بر شاخص‌هاي اقتصادي، توسعۀ اقتصادي را در منطقۀ مورد مطالعه، ايجاد مي‌نمايد. علاوه بر اين يافته‌ها، نشان‌دهندۀ نقش ميانجي گردشگري روستايي در تأثير كارآفريني اجتماعي در توسعۀ اقتصادي استان بود، بدان معنا كه كارآفريني اجتماعي گردشگري، با بهبود گردشگري روستايي، به طور غير مستقيم نيز، توسعۀ اقتصادي را ايجاد مي‌كند. نتيجه‌گيري و پيشنهادها: در نهايت اين گونه نتيجه شد كه ظهور كارآفريني اجتماعي در روستاهاي داراي پتانسيل گردشگري، هم به طور مستقيم و هم از طريق نقش ميانجي گردشگري روستايي رونق اقتصادي را به دنبال دارد. نوآوري و اصالت: اغلب مطالعات انجام‌شده پيشين، تأثيرات مستقيم و غيرمستقيم اجتماعي و فرهنگي كارآفريني اجتماعي را مورد توجه قرار داده‌اند، اما در تحقيق حاضر اين تأثيرات، در توسعۀ اقتصادي روستاهاي داراي پتانسيل گردشگري مورد بررسي واقع شد.