تحليل و ارزيابي مدل هاي هيبريدي فراكاوشي در شبيه سازي سطح آب هاي زيرزميني در دشت خرم آباد

در سال هاي اخير، برداشت بي رويه آب هاي زيرزميني باعث افت شديد سطح آب هاي زيرزميني شده است؛ كه خطراتي همچون نشست زمين را در پي داشته است . لذا پيش بيني قابل اطمينان سطح آبهاي زيرزميني براي مديريت اين منابع، حائز اهميت است . در اين پژوهش به منظور شبيه سازي سطح آب زير زميني دشت خرم آباد عملكرد مدل هاي هيبريدي رگرسيون بردار پشتيبان-موجك، رگرسيون بردار پشتيبان خفاش، رگرسيون بردار پشتيبان- گرگ خاكستري براي چهار چاه پيزومتري سراب پرده، ناصروند، سالي و پل بابا حسين كه داراي آمار همگن و فاقد داده هاي مفقود بودند انجام شد. جهت مدلسازي، پارامترهاي بارش (P)، دما (T) و سطح آب زيرزميني (H) و برداشت از منابع آب (q) در مقياس ماهانه بعنوان ورودي مدل‌ها در طي دوره آماري 1400-1380 به كار برده شد. لازم به ذكر است جهت مدلسازي 80 درصد داده ها براي آموزش و 20 درصد باقي مانده جهت تست، بصورت تصادفي، كه گستره وسيعي از انواع داده ها را پوشش دهد، انتخاب شد. معيارهاي ضريب همبستگي (R)، ريشه ميانگين مربعات خطا (RMSE)، ميانگين قدر مطلق خطا (MAE) و ضريب نش ساتكليف (NS) براي ارزيابي و نيز مقايسه عملكرد مدل‌ها مورد استفاده قرار گرفت. نتايج نشان داد ساختار تركيبي در كليه مدل‌هاي مورد بررسي عملكرد بهتري نسبت به ساير ساختارها ارائه مي‌دهد. همچنين نتايج نشان داد مدل رگرسيون بردار پشتيبان موجك طبق شاخص‌هاي ارزيابي، در چاه پيزومتري سراب پرده داراي مقادير R=0.978، RMSE=0.221 m، MAE=0.011 m،0.985 NS= و نيز در چاه پيزومتري ناصروند داراي مقادير R=0.981، RMSE=0.168 m، MAE=0.008 m،0.991 NS و همچنين چاه پيزومتري سالي داراي مقادير R=0.980، RMSE=0.186 m، MAE=0.010 m،0.986 NS و در نهايت چاه پيزومتري پل بابا حسين داراي مقادير R=0.985، RMSE=0.101 m، MAE=0.007 m،0.995 NS= مي باشد، نسبت به ساير مدل‌ها از توانايي مطلوبي برخوردار است.