مدل‌سازي فضايي توان آب زيرزميني با استفاده از تلفيق روش آنتروپي بيشينه و روش جنگل تصادفي در محيط سامانه اطلاعات جغرافيايي مطالعه موردي: حوضه آبريز قوريچاي اردبيل

آب‌هاي زيرزميني از مهم‌ترين منابع طبيعي در مناطق خشك و نيمه خشك محسوب مي‌شوند. هدف از اين پژوهش شناسايي مناطقي است كه توان آب زيرزميني دارند و اولويت بندي عوامل موثر بر آن هست. در اين پژوهش 11 شاخص تأثيرگزار بر توان آب زيرزميني شامل شيب، ارتفاع، جهت شيب، فاصله از آب‌راه، تراكم زه‌كشي، فاصله از گسل، شاخص رطوبت پستي و بلندي، موقعيت پستي و بلندي، سنگ شناسي، كاربري زمين و موقعيت شيب نسبي به كاربرده شد. به روش تصادفي30 درصد از مجموع 58 چشمه در گروه داده‌هاي اعتبارسنجي و 70 درصد آن در گروه داده‌هاي آموزش گذاشته شد. براي اولويت‌بندي عامل‌هاي مؤثر و پهنه‌بندي توان آب زيرزميني در آبخيز قوريچاي، روش جنگل تصادفي ارتقاء يافته با بيشينه آنتروپي با بهره‌گيري از سامانه اطلاعات جغرافيايي به كار برده شد و براي ارزيابي‌ مدل منحني تشخيص عمل كرد نسبي (ROC) و سطح زير منحني (UC ) به كاربرده شد. نتيجه‌ نشان داد كه توان آب زيرزميني در حدود هشت درصد حوضه آبخيز، بيش‌تر در خروجي حوضه است. بر اساس نمودار VIP لايه‌ TWI با مقدار 329/0 و لايه فاصله از رودخانه با مقدار 175/0 به ترتيب بيش‌ترين و كمترين عامل‌هاي تأثيرگزار بر توان آب زيرزميني با مقادير بود. سطح زير منحني AUC نشان‌دهنده‌ي دقت 87 درصدي در مرحله‌ي آموزش براي شناخت منطقه‌هاي داراي توان آب زيرزميني بود. نتيجه‌ي اين پژوهش مي تواند در مديريت آب زيرزميني در حوضه آبخيز قوريچاي در رابطه با افزايش جمعيت و همچنين گسترش ساخت و ساز انساني و توسعه كشاورزي منطقه به كار برده شود.