اثربخشي درمان شناختي–رفتاري برسرد مزاجي جنسي زنان افغانستان (شاغل به تحصيل و تحصيل كرده در دانشگاه‌هاي‌ايران)

هدف اصلي پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي درمان شناختي-رفتاري به شيوه فردي بر سرد مزاجي جنسي زنان شاغل به تحصيل و تحصيل كرده‌ افغانستاني در دانشگاه هاي ‌ايران بود‌. روش پژوهش نيمه تجربي از نوع پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل بود. به منظور اجراي پژوهش10 نفر از زنان افغانستاني با داشتن ملاك هاي ورود با روش دردسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرارگرفتند. ابزار اندازه گيري در اين پژوهش پرسشنامه سردمزاجي جنسي زنان (عشقي‌، 1385)‌ بود. در بررسي گروه آزمايش، 8 جلسه درمان شناختي-رفتاري به شيوه فردي انجام شد و در اين مدت در گروه كنترل هيچ مداخله‌اي انجام نشد. نتايج حاصل از آزمون تحليل كوواريانس نشان داد كه درمان شناختي-رفتاري بر بهبود نمره كل سرد مزاجي زنان (0001/0 P =) موثر است. بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه از روش شناختي-رفتاري مي توان براي كاهش سرد مزاجي زنان و بهبود روابط زوجين و در نهايت سلامت خانواده بهره مند شد.

The main purpose of this study was to investigate the effectiveness of individual cognitive-behavioral therapy on sexual coldness of Afghan women studying and studying in Iranian universities. The research method was quasi-experimental pretest-posttest with a control group. In order to conduct the research, 10 Afghan women with inclusion criteria were selected by available methods and then randomly divided into experimental and control groups. The measuring instrument in this study was the Women's Sexual Cold Inventory (Eshghi, 2006). In the experimental group, 8 sessions of cognitive-behavioral therapy were performed individually and during this period, no intervention was performed in the control group. The results of analysis of covariance showed that cognitive-behavioral therapy is effective in improving the overall score of cold temper in women (P = 0.0001). Therefore, it can be concluded that the methodological-behavioral method can be used to reduce women's cold temper and improve marital relationships and ultimately family health.