مؤلفه‌هاي اثرگذار بر كارآيي فني جوكارآن آبي در شهرستان اسدآباد

با توجه به اهميت راهبردي توليد جو در بخش دامي كشور، مطالعه حاضر با هدف تحليل كارآيي فني جوكارآن آبي شهرستان اسدآباد و تعيين مؤلفه‌هاي مختلف اثرگذار بر آن با رويكرد تحليل پوششي داده‌ها (DEA) و به‏كارگيري الگوي رگرسيوني توبيت صورت گرفت. اطلاعات مورد نياز به روش طبقه‌بندي تصادفي و تكميل 180 پرسشنامه در سال زراعي 99-1398 جمع‌آوري شد. نتايج مطالعه نشان داد كه ميانگين كارآيي فني، مديريتي و مقياس، به‌ترتيب، 79.3، 82.5 و 96.1 درصد است و  63 درصد كشاورزان شهرستان در بازده افزايشي نسبت به مقياس، 25 درصد در بازده كاهشي و تنها دوازده درصد در مقياس بهينه (بازده ثابت نسبت به مقياس) فعاليت مي‌كنند و از اين‏رو، پيشنهاد افزايش مقياس توليد در راستاي افزايش كارآيي منطقي به‌نظر مي‌رسد؛ همچنين، بيشترين اثرگذاري معني‏دار در كارآيي فني و مديريتي، به‌ترتيب، مربوط به متغيرهاي تجربه، تحصيلات سرپرست خانوار، تعداد قطعات زمين و تنوع كشت و در كارآيي مقياس، به‌ترتيب، مربوط به متغيرهاي تعداد قطعات زمين، مالكيت تراكتور و ادوات كشاورزي و تحصيلات سرپرست خانوار بوده، كه حاكي از نقش پررنگ و اهميت بالاي اين متغيرها در بهبود كارآيي توليد است. بنابراين، اتخاذ سياست‌هايي براي يكپارچه‌سازي و جلوگيري از خرد و پراكنده شدن اراضي نظير تشويق به فعاليت‌هاي گروهي و ايجاد شركت‌هاي تعاوني توليد، اعطاي تسهيلات به‏منظور مكانيزه كردن مزارع، ارائه آموزش‌هاي مناسب و كاربردي به كشاورزان و بالا بردن سطح سواد كشاورزي، انتقال تجارب كشاورزان پيشرو به كشاورزان كم ‏تجربه و همچنين، تشويق به متنوع‌سازي كشت محصولات زراعي در افزايش كارآيي فني توليد محصول جو بسيار ضروري است.