كاركرد تربيتي حسينيه‌ها در ترويج و تداوم سبك زندگي شيعي (موردپژوهي: حسينيه‌هاي شهر كاشان)

بنا بر اعتقاد بسياري از انديشمندان سبك زندگي اساساً وابسته به مكتب و ايدئولوژي است. بدين ترتيب بروز و ظهور يك فرهنگ در بعد اجتماعي، زماني رخ مي‌دهد كه سبك زندگي مردمان مطابق با مكتب حاكم باشد مكتب تشيع نيز با بهره‌گيري از مفهوم ولايت در كنار توحيد اسلامي براي تمام شئونات فردي و اجتماعي شيعيان برنامه عملي ارائه مي‌كند. در حقيقت نوع قابل تمايزي از سبك زندگي را در ادوار مختلف پيشنهاد مي‌كند كه فارغ از وابستگي به شرايط زماني و مكاني، هويت متمايزي ايجاد مي‌كند. در فرايند تربيت، مباني نظري و مهارت‌هاي فردي و جمعي وابسته به مكتب تشيع از نسلي به نسل بعد انتقال مي‌يابد. پژوهش حاضر ضمن شناخت نقش تربيت به‌عنوان عامل ترويج و تداوم سبك زندگي شيعي، اهميت حسينيه‌ها را به‌عنوان ظرف مكاني با كاركرد تربيتي-آموزشي ياد شده بيان مي‌كند؛ و براي اثبات اين مدعا نقش حسينيه‌هاي شهر كاشان در شكل‌گيري و تداوم سبك زندگي شيعي را نشان مي‌دهد. براي تدوين چارچوب نظري در پژوهش حاضر از راهبرد استدلال منطقي و براي نمايش مصداقي آن از راهبرد موردپژوهي بهره‌گيري شده است. بدين ترتيب شاخصه‌هاي برگرفته از سبك زندگي و تربيت اسلامي در انطباق با ويژگي‌هاي معمارانه شامل كاركرد، كالبد و ارتباط با بستر طبيعي و شهريِ حسينيه‌هاي كاشان، به‌عنوان مصداق قرار گرفته است.