جلسات هنرورزي معماران و رياضي‌دانان مسلمان در جهت كاربست هندسه در معماري دوران اسلامي (قرون چهارم الي يازدهم هجري قمري)

كاربست هندسه به‌عنوان قسمي بااهميت از علم رياضيات عددي كه در جايگاه عقلي و محاسبات پيچيده است؛ حاكي از فراگيري اين دانش به نحو گوناگون توسط معماران است. رجوع فردي معمار به رسالات پيچيده رياضيات از بعد عددي در جهت كاربرد آن در هندسه، مسئله‌اي است كه بسيار مورد تأمل است. براين‌اساس موضوع ارتباط تعليمي بين معماران و رياضي‌دانان مسلمان مورد بررسي قرار گرفته است. هندسه در جايگاه رياضيات عددي قابل انتقال به بناي معماري نمي‌باشد و بايد به زبان هندسه ترسيمي و كاربردي باشد. وجود و چگونگي همكاري و ارتباط رياضي‌دان و معمار در باب هندسه جهت برپايي بناي معماري، سؤالي اساسي است. آيا معماران در ارتباط با رياضي‌دانان و رسالات رياضي آنان بوده‌اند و چگونه هندسه نظري و عملي را از جانب رياضي‌دانان دريافت كرده و به‌صورت كاربردي در بناي معماري ايجاد نموده‌اند؟ قرون چهارم الي يازدهم هجري به‌واسطه حضور رياضي‌دانان معتبر و همچنين معماري باشكوه به‌عنوان دوره مورد بررسي اتخاذ گرديده است. بررسي تحليلي بر اساس عمليات استدلالي بر نسخ خطي علمي رياضي‌دانان مي‌باشد. نسخ خطي به صورت‌هاي تحقيق حضوري و ارتباطات دانشگاهي در تهيه تصاوير اسكن شده مورد تحليل قرار گرفته‌اند. به جهت بررسي هندسه در آراي رياضي‌داناني چون بوزجاني، ابن‌سينا، فارابي، اخوان، و جمشيد كاشاني، داده‌هاي اساسي هندسه از روش قياسي و زمينه‌گراي تاريخي بررسي شده است. با توجه ‌به بررسي رسالات، رياضي‌دانان خود را موظف به فراگيري علوم و آموزش آن، جهت رفع نيازهاي كاربردي در جامعه اسلامي و فراتر از آن مي‌دانستند. به‌واسطه حضور پررنگ هندسه و پيشرفت آن در تاريخ تحت بررسي، اين‌گونه فرض مي‌گردد كه معماران در باب برپايي بناي معماري به‌جانب هندسه از مهم‌ترين متعلمين در اين موضوع مي‌باشند. تبديل رياضيات عددي به هندسه نظري در بُعد كمي و كيفي آن و هندسه عملي جهت بهره‌گيري در ارائه هندسه كاربردي است. به دليل پيچيدگي‌هاي معادلات رياضي تخصصي، از جانب رياضي‌دان به معماران مراتب همكاري تحت نام جلسات آموزش معماري صورت مي‌يافته است. اين جلسات آموزش معماري بين رياضي‌دانان و معماران با توجه ‌به سازوكار خاص خود تشكيل مي‌يافته است كه در اين مقاله با نام جلسات آموزش معماران شناخته مي‌شود.