تأثير مراتب توحيد الهي نسبت به حكومت اسلامي

هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير مراتب توحيد الهي نسبت به حكومت اسلامي است. اين تحقيق ضمن به‌كارگيري روش هاي مورد استفاده در علم كلام، با تأكيد بر ضرورت امتداد توحيد در عرصه هاي مختلف رفتاري، ساختاري و شكلي در حوزه هاي سياست، حكومت و حكمراني، ارائه برخي الزامات توحيد سياسي «در حكومت» و «بر حكومت» را به‌عنوان نوآوري اين تحقيق برشمرده‌است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه برخلاف تفكري كه درجهت تفكيك حوزه علم كلام با حوزه علم فقه، عرصه باورهاي ديني را امري متمايز از عرصه رفتارهاي مؤمنانه تلقي مي كند، بايد اذعان كرد كه باورهاي ديني، تنها مقوله اي ذهني و به مثابه جزيره اي مستقل از حوزه رفتارهاي مؤمنان نيست، بلكه باورها مقدمه رفتارهاي مؤمنانه هستند. براين‌اساس اگر توحيد، به مثابه برترين آموزه هاي اعتقادي، در رفتار فردي و اجتماعي مؤمنان جلوه گر نشود و زندگي مبتني بر توحيد را در عرصه هاي مختلف زندگي محقق نكند، باوري صرفاً ذهني خواهد بود كه عملاً تأثيري در حاكميت انحصاري خداوند و قوانين الهي در جامعه نخواهد گذاشت. طبعاً ساحت هاي مختلف توحيد مانند توحيد تشريعي و ولايي علاوه‌بر حضور در حوزه هاي فردي زندگي مردم، بايد بتوانند به حاكميت خداوند در عرصه جامعه بينجامند و ضمن نقض حاكميت ديگران در عرض حاكميت خداوند و نفي سكولاريسم در حكمراني، در عرصه هاي مختلف حكومت نيز تأثيرگذار باشند كه از آن‌جمله مي توان به تأثير توحيد ربوبي و توحيد ولايي در حكومت، تأثير توحيد در اطاعت در فرايند حكمراني، تأثير توحيد در ويژگي هاي حكومت و تأثير توحيد در رويكرد حكومتي از فقه ياد كرد.