افزايش توانايي نوشتن از طريق تكنيك هاي تكيه گاه سازي: يك مطالعه تركيبي

پژوهش حاضر به بررسي تأثير تكيه گاه سازي انگيزشي، فراشناختي و مبتني بر فناوري در توسعه توانايي نوشتاري زبان آموزان ايراني مي پردازد. شركت كنندگان 60 زبان آموز بودند كه بر اساس عملكردشان در آزمون مقدماتي انگليسي (PET) انتخاب شدند و به طور تصادفي در سه گروه مساوي قرار گرفتند. سپس براي سنجش توانايي نوشتاري آنان در ابتداي مطالعه، پيش آزمون گرفته شد. در گروه تكيه گاه سازي مبتني بر فناوري، نرم افزاري توسط متخصص كامپيوتر طراحي شد كه شامل تكاليف مختلفي بود. در گروه تكيه گاه سازي انگيزشي، آموزش نوشتن بر اساس فعاليت هايي بود كه انگيزه فراگيران را برانگيخت. در گروه تكيه گاه سازي فراشناختي، آموزش تكيه گاه سازي شده ي نوشتن در راهبردهاي فراشناختي ادغام شد. شركت كنندگان تمامي گروه ها در پس آزمون شركت كردند. در پايان مطالعه، تمامي شركت كنندگان در يك مصاحبه شركت كردند. نتايج نشان داد كه تكيه گاه سازي مبتني بر انگيزه مؤثرترين تكنيك در افزايش توانايي نوشتن زبان آموزان زبان انگليسي است. نتايج مصاحبه همچنين نشان داد كه تكنيك هاي تكيه گاه سازي به طور مداوم مهارت هاي نوشتاري زبان آموزان را بهبود مي بخشد. مقدار كافي آموزش تكيه گاه سازي به زبان آموزان زبان انگليسي كمك مي كند تا بهترين تلاش خود را براي پر كردن شكاف در منطقه ي مجاور رشد خود انجام دهند. نتايج اين مطالعه ممكن است براي معلمان زبان انگليسي در حذف يا به حداقل رساندن اثرات معكوس روش ها و استراتژي هاي سنتي بر رفتار و يادگيري زبان آموزان مفيد باشد.