شناسايي عوامل موثر بر زيان‌هاي بحران بانكي

هدف اصلي مطالعه حاضر، شناسايي عوامل موثر بر زيان هاي بحران بانكي براي 49 كشور نمونه مورد مطالعه طي دوره زماني 2019-1980 است. در همين راستا، دو هدف فرعي نيز دنبال شده است؛ به طوري كه در گام مقدماتي اول، تاريخ بحران هاي بانكي براي 49 كشور تعيين شد. تحليل هاي نموداري درخصوص تعداد بحران ها نشان داد كه حدود نيمي از بحران هاي به وقوع پيوسته، طي سال هاي 2008 تا 2012 بوده كه در اين بين، سهم كشورهاي با درآمد بالا بيشتر از بقيه گروه هاي كشوري است. سپس در گام مقدماتي دوم با استخراج روند هاي مختلف توسط فيلتر هودريكپرسكات براي سري زماني GDP حقيقي كشورها، چهار نوع زيان در توليد محاسبه شد. بررسي زيان در توليد كشورها، نشان داد كه دو كشور آنگولا و يونان به ترتيب بيشترين و كمترين مقدار زيان را در بين چهار نوع زيان محاسبه شده به خود اختصاص دادند. در نهايت براي تحقق هدف اصلي مطالعه حاضر، مدل اقتصادي تحقيق با استفاده از روش شبه حداكثر راستنمايي پواسون (PPML) به دو صورت بدون متغير بحران ارزي و با حضور آن برآورد شد. نتايج نشان داد كه وقوع بحران ارزي، باعث تشديد زيان هاي توليد ناشي از بحران بانكي مي شود. همچنين متغيرهاي تورم، نسبت اعتبار بانكي به GDP، شكاف اعتبار به GDP، بدهي بخش عمومي با تاثير مثبت و متغيرهاي درجه باز بودن مالي، مخارج احتياطي دولت و دارايي هاي بانك مركزي با تاثير منفي از عوامل مهم در مقدار زيان هاي توليد بعد از وقوع بحران بانكي هستند. از اين رو، جهت مديريت بحران بانكي، توجه به متغيرهاي بيان شده توصيه مي شود.