تحليل تأثير مصرف انرژي‌هاي تجديدپذير بر كيفيت محيط ‌زيست با توجه به نقش سرمايه انساني

محيط زيست يكي از اصلي ترين و مهم ترين نگراني ها و دغدغه هاي جوامع بشري از چند دهه گذشته تا كنون بوده است. از اين رو در سال هاي اخير توجه زيادي به مشكلات محيط زيست به خصوص آلودگي هوا شده است. آلودگي هوا در بسياري از شهرهاي بزرگ جهان به اندازه اي جدي است كه دولت ها را وادار به اتخاذ سياست ها و برنامه هاي كوتاه مدت و بلند مدت براي كاهش آن نموده است (سلاطين، صومعه، 1395 ). محدوديت منابع تجديدناپذير و افزايش آلودگي هاي زيست محيطي ناشي از مصرف فزاينده سوخت هاي فسيلي ضرورت توجه به منابع تجديدپذير را نشان مي دهد. هدف از پژوهش حاضر تحليل عوامل مؤثر بر كيفيت محيط زيست با تاكيد بر مصرف انرژي هاي تجديدپذير و سرمايه انساني از نوع آموزش در كشورهاي درحال توسعه و توسعه يافته مي باشد. همچنين در اين تحقيق، تأثير توليد ناخالص داخلي، فراواني منابع طبيعي و سرمايه گذاري مستقيم خارجي بر كيفيت محيط زيست مورد بررسي قرار خواهد گرفت. نتايج بكارگيري رگرسيون مبتني بر داده هاي پانلي نشان مي دهد كه در گروه كشورهاي درحال توسعه، مصرف انرژي هاي تجديدپذير و سرمايه انساني تأثير مثبت و معني داري بر كيفيت محيط زيست دارد. تأثير توليد ناخالص داخلي، فراواني منابع طبيعي و سرمايه گذاري مستقيم خارجي نيز بر كيفيت محيط زيست منفي است. در گروه كشورهاي توسعه يافته، تأثير مصرف انرژي هاي تجديدپذير، سرمايه انساني از نوع آموزش، توليد ناخالص داخلي و فراواني منابع طبيعي بر كيفيت محيط زيست همسو با كشورهاي درحال توسعه است.