نقش واسطه اي كيفيت زندگي مدرسه و اهمالكاري تحصيلي در رابطه بين باورهاي معرفت شناختي با پيشرفت تحصيلي زبان انگليسي در دانش آموزان

مقدمه: پژوهش حاضر نقش واسطه اي كيفيت زندگي مدرسه و اهمالكاري تحصيلي در رابطه بين باورهاي معرفت شناختي با پيشرفت تحصيلي زبان انگليسي در دانش آموزان مورد بررسي قرار داد. روش: پژوهش توصيفي از نوع همبستگي مبتني بر روش مدليابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري را دانش آموزان پسر متوسطه دوم تشكيل دادند. براي تعيين حجم نمونه با توجه به تعداد متغيرهاي مشاهده شده و تخصيص ضريب 10 براي هر متغير، 260 دانشآموز بهعنوان حجم نمونه به روش نمونهگيري تصادفي خوشهاي سه مرحله اي انتخاب شدند و به پرسشنامه باورهاي معرفت شناختي شومر (1990)، كيفيت زندگي مدرسه اندرسون و بروك (2000)، و اهمالكاري تحصيلي سواري (1390) پاسخ دادند. از نمرات درس زبان انگليسي پايان ترم دانش‌آموزان براي سنجش متغير پيشرفت تحصيلي زبان انگليسي استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از مدل يابي معادلات ساختاري با نرم افزارهاي 24 SPSS و23 Amos استفاده شد.يافته ها: يافته ها نشان داد كه باورهاي معرفت شناختي، كيفيت زندگي مدرسه و اهمال كاري تحصيلي بر پيشرفت تحصيلي زبان انگليسي اثر مستقيم معنادار، و باورهاي معرفت شناختي با ميانجيگري كيفيت زندگي مدرسه و اهمال كاري تحصيلي اثر غيرمستقيم بر پيشرفت تحصيلي زبان انگليسي دارند. همچنين مدل پژوهش تاييد شد و به طور كلي 70 درصد از پيشرفت تحصيلي زبان انگليسي توسط متغيرهاي پژوهش قابل تبيين است. نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش بر ضرورت نقش باورهاي شناختي در فرايند يادگيري زبان، و همچنين افزايش كيفيت زندگي مدرسه و كاهش اهمالكاري تحصيلي كه مي تواند منجر به بهبود وضعيت يادگيري زبان شود تاكيد مي نمايد.