نقش تعادل زندگي- كار و استرس شغلي در كيفيت زندگي زناشويي پيراپزشكان (مطالعه موردي: شهر اصفهان)

هدف مقاله حاضر بررسي نقش تعادل زندگي- كار و استرس شغلي در كيفيت زندگي زناشويي در بين پيراپزشكان كه به علت مشكلات خانوادگي معمولا نمي‌توانند وظايفشان را در محيط كار پوشش دهند. اين شرايط استرس‌زا در كيفيت زندگي زناشويي و تعادل كار- زندگي مؤثر بود كه در مقاله حاضر بررسي متغيرهاي در بين 480 پيراپزشك شاغل در شهر اصفهان كه با استفاده از روش نمونه گيري طبقه اي و فرمول كوكران 103 نفر انتخاب شد و از پرسشنامه هاي كيفيت زناشويي پري (2004)، مقياس تعادل زندگي و كار فيشر (2003) و پرسشنامه استرس شغلي HSE (2009)، جهت گردآوري اطلاعات استفاده شد. نتايج حاصل از برآورد مدل با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 نشان دادند، استرس شغلي و عدم تعادل كار- زندگي باعث كاهش كيفيت زناشويي مي‌شود و هر واحد استرس شغلي و تداخل كار- خانواده، ميزان كيفيت زناشويي را به ترتيب به اندازه 22/. و 31/. كاهش مي‌دهد. همچنين، از بين متغيرهاي پيش‌بين پژوهش و مولفه‌هاي آن، استرش شغلي و تداخل زندگي با كار بهترين پيش بيني‌كننده كيفيت زناشويي هستند و 14 درصد از تغييرات كيفيت زناشويي را در پيراپزشكان تبيين مي‌كند. بنابراين مي‌توان گفت، استرس شغلي و تداخل كار- خانواده،كيفيت زناشويي پيراپزشكان را تحت تأثير قرار مي دهد؛ بنابراين مدير بيمارستان‌ها و درمانگران خانواده در برنامه ريزي و درمان به نقش استرش شغلي و تداخل زندگي- كار توجه داشته باشند.