تأثير سبك رهبري سازماني بر مديريت منابع انساني ضمن تأكيد برنقش ميانجي‌گر محيط كار رقابتي

مطالعه حاضر با هدف بررسي تأثير سبك رهبري سازماني بر مديريت منابع انساني ضمن تأكيد بر نقش ميانجي‌گر محيط كار رقابتي انجام شد. روش اين مطالعه از نوع توصيفي-همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش، كليه‌ي كاركنان شركت سهامي بيمه آسيا شهر تهران مي‌باشد كه در حال حاضر تعداد 3922 نفر بوده كه تعداد 350 نفر با استفاده از روش تعيين حجم نمونه كوكران و روش نمونه گيري تصادفي ساده به عنوان نمونه آماري انتخاب شده است. در اين پژوهش براي جمع آوري داده‌ها از پرسشنامه استاندارد سبك رهبري سازماني باردنز و متزكاس (1996)، پرسشنامه استاندارد مديريت منابع انساني سرمد و همكاران (2013) و پرسشنامه استاندارد محيط كار رقابتي فلچر و نوسبام (2010) و در انجام آن از تكنيك‌هاي آماري توصيفي و استنباطي استفاده شده است. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از روش‌هاي آماري توصيفي جنسيت، تحصيلات و سن و به تفكيك شاخصهاي مينيمم، ماكزيمم، ميانگين و انحراف معيار و استنباطي آزمون چولگي و كشيدگي، آزمون تحليل عاملي، روش معادلات ساختاري و از نرم افزار Spss 22 و Smart Pls استفاده مي‌گردد. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد، سبك رهبري سازماني بر مديريت منابع انساني تأثير معناداري ندارد و رد شده است اما سبك رهبري سازماني بر محيط كار رقابتي، محيط كار رقابتي بر مديريت منابع انساني و سبك رهبري سازماني بر مديريت منابع انساني با نقش ميانجي محيط كار رقابتي تأثير معناداري دارند و تأييد شده است.