بررسي ارتباط ابعاد فرهنگ ايمني و سابقه حوادث ناشي از كار و ارائه راهكارهاي ارتقاء فرهنگ ايمني در خط3 شركت بهره برداري راه آهن شهري تهران و حومه

زمينه و اهداف: رويكرد كنشگرايانه موجب ايجاد محيط ايمن، كاهش حوادث، افزايش بهره‌وري و صيانت از نيروي كار مي‌شود. هدف مطالعه بررسي فرهنگ ايمني و ارتباط آن با حوادث كاري و ارائه راهكارهاي ارتقاء فرهنگ ايمني مي‌باشد. مواد و روش‌ها: مطالعه از نوع توصيفي-پيمايشي مي‌باشد. جامعه آماري، كاركنان بخش عملياتي و نگهداري خط سه شركت بهره‌برداري مترو بودند. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه فرهنگ ايمني است و پايايي آن از طريق آلفاي كرونباخ مقدار 0/7 محاسبه شده و روايي پرسشنامه نيز از طريق محتوا تاييد شد. داده ها با SPSS 22 تحليل و ارزيابي شد. همچنين ملاحظات اخلاقي در تمام مراحل اجراي مطالعه رعايت شد. يافته‌ها: به لحاظ سابقه كاري 50/4% از افراد سابقه كمتر از 10 سال داشتند و 5% دچار حادثه شده‌اند. نمره كل فرهنگ ايمني 3/45 از 5 محاسبه شد. بيشترين و كمترين همبستگي به ترتيب تعهد مديريت با 0/949 و الويت به ايمني با 0/156 بدست آمد. سطح تبادل اطلاعات، محيط كار و فرهنگ ايمني در وضعيت نامطلوب قرار دارند. ميانگين نمره فرهنگ ايمني بر حسب متغير سابقه كار اختلاف وجود دارد و برحسب داشتن يا نداشتن سابقه حادثه اختلاف معني‌داري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: وضعيت فرهنگ ايمني مثبت ارزيابي گرديد. تعهد مديريت از مهم‌ترين عوامل مؤثر بر فرهنگ ايمني است و الويت به ايمني، تبادل اطلاعات و محيط كار به عنوان عامل اصلي در كاهش نمره فرهنگ ايمني شناسايي گرديد. در ارتقاء فرهنگ ايمني، برقراري نظام پيشنهادات ايمني مستقل بدور از تهديد و تنبيه، معرفي افراد برتر ايمني براي تحليل فني و مشاركت در جلسات ايمني موثر مي‌باشد.