تدوين مدل بازگشت سرمايه اجتماعي مبتني بر نقش داوطلبين ورزشي در ايران

هدف: مطالعه حاضر به منظور تدوين مدل بازگشت سرمايه اجتماعي مبتني بر نقش داوطلبين ورزشي در ايران انجام شده است. روش شناسي: تحقيق حاضراز نوع كيفي، كه از روش نظريه داده بنياد با رويكرد استراوس و كوربين استفاده شده است. نمونه گيري به شيوه نظري از نوع گلوله برفي صورت گرفت. منابع گردآوري داده ها شامل، منابع علمي و مصاحبه هاي عميق (با 13 نفر از اساتيد دانشگاه، متخصصان، مسئولين و مديران ورزشي؛ مسئولين داوطلبي در ورزش و جامعه شناسي ورزشي) بود. تحليل داده ها در سه مرحله كدگذاري باز، محوري و انتخابي انجام گرديد. يافته ها: نتايج نشان داد شرايط علي شامل انگيزه‌هاي سازماني و انگيزه‌هاي شخصي، عوامل زمينه‌اي شامل بسترهاي اجتماعي، فردي و مديريتي، شرايط مداخله‌گر شامل عوامل فرهنگي و عوامل ساختاري و عامل استراتژي‌ها شامل ترويج قدرشناسي و انتخاب و پيامدها شامل بهبود عملكرد، مديريت منابع و بازتاب اجتماعي درقالب پارادايم كدگذاري تعيين شدند. نتيجه گيري:بازگشت سرمايه اجتماعي، طيف گسترده‌اي از منابع براي داوطلب در كار داوطلبانه خود و همچنين ساير جنبه‌هاي زندگي آنها فراهم مي‌كند و همچنين پيامد حاصل از آن باعث توسعه فرهنگ داوطلبي در ورزش كشور مي‌گردد. بازگشت سرمايه اجتماعي، رويه‌اي دوسويه دارد. از يك‌سو طيف گسترده‌اي از منافع براي داوطلب در كار و ساير جنبه‌هاي زندگي فراهم مي آورد، از سوي ديگر غفلت از پيامدهاي منفي آن اثرات ناگهاني خروج از نقش آينده فرد را متزلزل مي‌سازد. از اين‌رو پيشنهاد مي گردد مسئولين امر علاوه بر جنبه‌هاي مثبت داوطلبي براي سازمان و فرد، زمينه مديريت داوطلبي در ايران را پايه‌ريزي كرده تا سرمايه حاصل از آن علاوه بر اعتلاي زندگي فرد، در نهايت به جامعه بازگشته و در فرهنگ اجتماعي متبلور شود.