مطالعه‌ي تحليلي تأثير شعر موج نو بر تصويرگري كتاب كودك در ايران با تاكيد بر آثار احمدرضا احمدي

موج نو با مجموعه شعر «طرح» از احمدرضا احمدي در سال 1341 در ايران پا به عرصه‌ي وجود گذاشت. اين جريان به‌طور خلاصه، عبارت بود از فراروي از سلطه‌ي پدرسالارانه‌ي سمبوليسم و رمانتيسم و ساختارگرايي در شعر نيمايي و گرايش به‌نوعي نگرش سوررئاليستي و ساختارزدايانه به پديده‌هاي هستي و انساني. تبديل شعر به نثري ساده و روان، استفاده گسترده از قوه‌ي تخيل، تجسم براي عينيت‌بخشي به واقعيت‌هاي شعري و دستيابي به تصاوير ناب و كمياب از مهم‌ترين ويژگي‌هاي شعر موج نو است. تصاوير موج نو، هيچ‌كدام در پي اثبات چيزي نيستند؛ بلكه خود اتفاقي تازه و يگانه‌اند. هدف از اين پژوهش بررسي تأثير شعر موج نو بر تصويرگري كتاب كودك در ايران، براي دستيابي به ساختار جديد تصوير و رويكرد تصويرگران در مصورسازي كتاب‌هاي كودكان است. بر اين اساس، پژوهش حاضر درصدد پاسخ به اين پرسش است كه: جريان موج نو و مؤلفه‌هاي تأثيرگذار آن چه روندي بر سبك تصويرگري كتاب‌ كودك در ايران داشته است؟ ارتباط ميان متن و تصوير در تصويرگري كتاب‌هاي شعر موج نو چگونه است؟ روش پژوهش حاضر بر مبناي هدف، بنيادي نظري و بر مبناي روش، از نوع توصيفي‌تحليلي است كه در آن از تحليل و تطبيق در تبيين بهره گرفته مي‌شود. جامعه‌ي پژوهش، شامل نُه داستان از آثار كودكانه‌ي احمدرضا احمدي است كه با عنوان «مجموعه رنگ عشق» تصويرسازي شده است. همچنين شيوه‌ي تحليل آثار كيفي است. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه جريان موج نو در شعر معاصر و به تبع آن تأثيرش در ساختارشكني در تصويرگري كتاب‌هاي كودكان به‌نوعي گرايش مسلط تبديل گشت؛ به‌طوري كه از دهه‌ي هشتاد به بعد شاهد ظهور هنرمندانه‌ي آثاري هستيم كه در تصاوير داستاني، مرز خيال و واقعيت برداشته شده است. همچنين تصويرگران متأثر از جريان موج نو، وراي متن، خواستار دگرگوني‌هايي در تصوير بوده اند.