اثربخشي الگوي تدريس اعضاي تيم بر ميزان آگاهي بهورزان و جامعه تحت پوشش آن‌ها درباره ديابت

مقدمه: استفاده از روش‌هاي نوين آموزشي در تربيت بهورزان، آنان را براي ايفاي نقش خود توانمند مي‌كند. هدف مطالعه حاضر مقايسه اثربخشي الگوي تدريس اعضاي تيم با روش‌هاي رايج بر ميزان آگاهي جامعه تحت پوشش بهورزان درباره ديابت است. روش كار: اين مطالعه نيمه‌تجربي روي 24 بهورز و 192 نفر از جمعيت تحت پوشش آنان انجام شد. نمونه‌هاي پژوهش به‌ روش تصادفي ساده در دو گروه آزمون و كنترل قرار گرفتند. آموزش محتواي ديابت در جمعيت تحت پوشش براي گروه آزمون به ‌روش الگوي تدريس اعضاي تيم و براي گروه كنترل به ‌روش رايج ارائه شد. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسش‌نامه پژوهش‌گرساخته‌ بررسي ميزان آگاهي از روش الگوي تدريس اعضاي تيم و نيز ديابت به‌صورت مجزا در دو جامعه آماري طرح استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (نسخه 20) و آزمون‌هاي آماري پارامتري تي‌ مستقل، تي ‌زوجي و تحليل واريانس با مقادير تكراري تحليل شد.يافته‌ها: بين ميانگين نمره آگاهي بهورزان گروه كنترل و آزمون نسبت به الگوي تدريس اعضاي تيم پس از مداخله آموزشي تفاوت معني‌داري وجود داشت (0.001 P)، به‌طوري‌كه، ميانگين نمره آگاهي بهورزان گروه آزمون (8/44±12/1) نسبت به گروه كنترل (0.577±0.166) افزايش داشت. همچنين، ميانگين نمره آگاهي جامعه تحت پوشش گروه‌هاي كنترل و آزمون در زمينه ديابت بعد از مداخله آموزشي (13/1±23/30 به نسبت 1/89±10/37)و مرحله پيگيري (12/1±42/49 به نسبت 1.79±9.96) تفاوت معني‌داري وجود داشت (0.001 P).نتيجه گيري: الگوي تدريس اعضاي تيم باعث افزايش بيشتر آگاهي جامعه تحت پوشش بهورزان درباره ديابت نسبت به روش تدريس رايج شده ‌است.