بررسي رويكردهاي نظري نوردرماني در فضاهاي درماني

مقدمه: به‌طوركلي، طراحي ساختمان بيمارستان به‌عنوان يك كار پيچيده در ابعاد عملكردي پذيرفته شده است. اين مقاله تأثير نور روز را در طراحي فضاهاي درماني براي ايجاد محيط درماني كارآمد بررسي مي‌كند. هدف اين مقاله آشنا كردن برنامه‌ريزان فضاهاي درماني نسبت به نقش تعيين‌كننده نور روز و چالش‌هاي مربوط به آن است. روش كار: به‌منظور تجسم الگوهاي فكري، ساختاري و پويايي پيشينه‌هاي كتاب‌شناختي در اين حوزه تحقيقاتي، 121 پژوهش مرتبط به موضوع از بين مقالات پايگاه‌هاي معتبر اطلاعات علمي بررسي شدند.يافته‌ها: تحقيقات به 4 طبقه اصلي تقسيم شد؛ گروه اول تحقيقاتي كه تمركز خود را بر نقش نور طبيعي در بهبود عملكرد ساختمان (تأمين كيفيت محيط داخلي و كاهش مصرف انرژي) قرار داده‌اند. تحقيقات گروه دوم بر نقش نور طبيعي در بهبود سلامت بيماران (سلامت رواني-ذهني و جسماني) تمركز دارند. گروه سوم نقش نور طبيعي را در بهبود كارايي كادر درمان و گروه چهارم نقش نور طبيعي را در بهبود آلودگي‌هاي محيطي مدنظر قرار داده‌اند. نتيجه گيري: بررسي متون نشان مي‌دهد افزايش دسترسي به نور روز در فضاهاي درماني، با كاهش مصرف انرژي، بهبود كارايي ارائه مراقبت‌هاي بهداشتي و كوتاه كردن مدت بستري بيمار همراه است. بهينه‌سازي فضاهاي درماني بر اين اساس علاوه بر اينكه موجب رضايتمندي كاربران مي‌شود، به‌طور قابل توجهي هزينه‌هاي مراقبت‌هاي بهداشتي را كاهش مي‌دهد و تأثيرات مثبتي بر پايداري اقتصادي اين فضاها دارد.