بررسي پيوند سلول‌هاي بنيادي پرتوان القايي بر بهبود ميلين‌سازي در مدل تجربي مولتيپل اسكلروزيس القاشده با كوپريزون در موش صحرايي

مقدمه: مولتيپل اسكلروزيس با تخريب ميلين آكسون‌ها و نقائص حسي و حركتي همراه است. يكي از روش‌هاي جديد براي درمان اين بيماري، پيوند سلول‌هاي بنيادي است. در تحقيق حاضر، سلول‌هاي بنيادي پرتوان القايي به موش صحرايي مدل ام‌اس پيوند شد و نقش آن‌ها در ميلين‌سازي بررسي شد. روش كار: سلول‌هاي بنيادي پرتوان القايي (iPSCs) در محيط مناسب كشت داده شدند. در مرحله درون‌تني، از 24 رأس موش صحرايي نر در محدوده وزني 180 تا 200 گرم استفاده شد. براي القاي مدل دميليناسيون، از رژيم خوراكي كوپريزون 0.2 درصد استفاده شد. 6 هفته پس از ايجاد مدل دميلينيشن، سلول‌هاي تمايزيافته به موش پيوند شد. 6 هفته پس از پيوند سلول، بررسي‌هاي بافت‌شناسي در محل ضايعه انجام شد. همچنين، علائم باليني با استفاده از تست‌هاي رفتاري BBB و Footprint بررسي شد. يافته‌ها: نتايج مطالعات درون‌تني نشان داد كه پس از رنگ‌آميزي بافتي اختصاصي ميلين، رژيم كوپريزون منجر به القاي نواحي دميلينه در بافت مغز، 6 هفته بعد از رژيم كوپريزون شد. ارزيابي تمايز سلول‌هاي جايگزين‌شده در بخش آسيب‌ديده مغز، پس از پيوند، با بيان آنتي‌بادي PLP تأييد شد. نتايج تست Footprint نشان داد كه عملكرد حركتي پنجه‌هاي پاي جانوران در مقايسه با گروه كنترل بهبود يافته است و تست‌هاي رفتاري BBB، بهبود علائم را در گروه‌هاي تجربي دريافت‌كننده سلول، نشان دادند. نتيجه‌گيري: پيوند سلول‌هاي بنيادي پرتوان القايي انساني به موش صحرايي مدل دميلينيشن، منجر به بهبود عملكرد حركتي حيوان مي‌شود.