رابطه مديريت دانش و كارآفريني با نقش ميانجي سرمايه اجتماعي در باشگاه‌هاي ورزشي شهر شيراز

مقدمه: هدف از تحقيق حاضر بررسي رابطۀ مديريت دانش و كارآفريني با نقش ميانجي سرمايۀ اجتماعي در مديران باشگاه‌هاي ورزشي خصوصي شهر شيراز بود. روش پژوهش: جامعۀ آماري تحقيق شامل 400 نفر از مديران باشگاه‌هاي خصوصي شهر شيراز و نمونۀ آماري شامل 196 آزمودني بود كه به‌صورت خوشه‌اي و براساس پراكندگي باشگاه‌ها در مناطق يازده‌گانۀ شهري شيراز انتخاب شدند. به‌منظور سنجش مديريت دانش از پرسشنامۀ شرون لاوسون (2003)، سنجش سرمايۀ اجتماعي از پرسشنامۀ گائيني (1391) و سنجش كارآفريني از پرسشنامۀ چوپاني (1389) استفاده شد. روايي پرسشنامه‌ها توسط 5 نفر از استادان بررسي و تأييد شد و پايايي پرسشنامه‌ها از طريق ضريب آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي بررسي و تأييد شد. به‌منظور بررسي روابط بين داده‌ها از روش تحليل مسير با حداقل مربعات جزئي و با بهره‌گيري از نرم‌افزار PLS2، استفاده شد. يافته ها:  نتايج نشان داد كه بين مؤلفه‌هاي مديريت دانش و كارآفريني در باشگاه‌هاي ورزشي رابطۀ معنا‌داري وجود دارد. همچنين بين مؤلفه‌هاي سرمايۀ اجتماعي و كارآفريني رابطۀ معناداري مشاهده شد. افزون‌بر اين نتايج نشان داد كه سرمايۀ اجتماعي مي‌تواند ميانجي مناسبي براي توسعۀ كارآفريني از طريق مديريت دانش در باشگاه ورزشي باشد. نتيجه گيري: با توجه به يافته‌هاي تحقيق، پيشنهاد مي‌شود باشگاه‌ها علاوه‌بر توسعۀ زيرساخت به‌منظور ايجاد باشگاه ورزشي دانش‌محور در راستاي توسعۀ كارآفريني مانند ايجاد آكادمي، به ايجاد شبكه‌هاي درون و بيرون باشگاهي با توجه به خلاقيت و كارايي سرمايه‌هاي اجتماعي خود اقدام كنند تا به اين ترتيب مسير توسعۀ كارآفريني كوتاه‌تر و مؤثرتر شود.