اثربخشي بسته آموزشي مبتني بر غلبه طرفي بر تشخيص ديداري، حافظه ديداري و اكمال ديداري كودكان 7 تا 12 سال داراي اختلالات يادگيري

مقدمه: ضعف در ادراك ديداري يكي از مواردي است كه در كودكان داراي اختلالات يادگيري ديده مي ‌شود و تقويت آن باعث بهبود عملكرد تحصيلي كودكان مي ‌شود. هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي بسته آموزشي مبتني بر غلبه طرفي بر تشخيص ديداري، حافظه ديداري و اكمال ديداري كودكان ۷ تا ۱۲ سال داراي اختلالات يادگيري انجام شد. روش: روش پژوهش شبه آزمايشي با طرح پيش‌ آزمون- پس‌ آزمون همراه با گروه كنترل بود. از ميان كودكان مقطع ابتدايي كه در كلينيك ‌هاي روانشناسي شهر تهران در سال ۱۳۹۹ تشخيص اختلالات يادگيري گرفته بودند، به صورت در دسترس و داوطلبانه، ۳۰ نفر (۱۸ دختر و ۱۲ پسر) انتخاب و سپس به شيوه تصادفي در دو گروه ۱۵ نفره آزمايش و كنترل گمارده شدند. براي جمع‌ آوري داده‌ ها از آزمون دست برتري ادينبرگ (۱۹۷۰)، ارزيابي رشد عصبي- مغزي دلاكاتو (۱۹۹۷) و آزمون ادراك ديداري گاردنر (۱۹۸۲) استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم‌ افزار SPSS نسخه ۲۵، شاخص‌هاي توصيفي- استنباطي، تحليل كوواريانس تك متغيره و تحليل كوواريانس چند متغيره استفاده شد. يافته‌ ها: نتايج نشان داد بسته آموزشي مبتني بر غلبه طرفي بر مؤلفه‌هاي تشخيص ديداري (۰/۰۱ P و ۳۱/۳۸=F)، حافظه ديداري (۰/۰۱ P و ۱۴/۶۸=F) كودكان مبتلا به اختلالات يادگيري در گروه آزمايش تأثير داشته و بر مؤلفه اكمال ديداري تأثير نداشته است. نتيجه ‌گيري: تمرين ‌هاي ايجاد غلبه طرفي به دانش‌ آموزان كمك مي ‌كند عملكرد بهتري در ادراك ديداري داشته باشند؛ بنابراين پيشنهاد مي‌ شود جهت بهبود ادراك ديداري كودكان مبتلا به اختلالات يادگيري تمرين ‌هاي مربوط به غلبه طرفي در برنامه درماني آن ها گنجانده شود.