بهينه سازي پارامترهاي غيرخطي مدل ماسكينگام NL5با الگوريتم SHO

در اين پژوهش، الگوريتم كفتار خالدار(SHO) به‌عنوان الگوريتمي مبتني بر رفتار كفتارهاي نوع خالدار براي اولين بار در بهينه‏سازي پارامترهاي مدل غيرخطي ماسكينگام براي رونديابي سيلاب استفاده‌شده است. براي بررسي كارايي اين الگوريتم، در مدل‌هاي ماسكينگام غيرخطي NL3 و مدل توسعه‌يافته NL5، مطالعۀ موردي سيل ويلسون براي صحت سنجي و هم چنين يك سيل تاريخي از منطقۀ كارده به‌عنوان مطالعه موردي به‌منظور رونديابي سيلاب و محاسبۀ پارامترهاي مدل ماسكينگام انتخاب شد. براي ارزيابي مقدار خطاي آماري بين دبي‏هاي رونديابي شده و مشاهداتي از شاخص‌هاي آماري SSQ و MSE به‌عنوان تابع هدف استفاده‌شده است. براساس نتايج به‏دست‏آمده از رونديابي سيل ويلسون با استفاده از الگوريتم SHO، براي مدل NL3 مقادير توابع هدف به ترتيب برابر 778/128و 852/5 مترمكعب بر ثانيه و براي  مدل NL5 مقادير توابع هدف به ترتيب 776/21و262/0 است. نتايج رونديابي مطالعه موردي، سيل كارده با الگوريتم مذكور نيز نشان داد مجموع مربعات انحرافات رونديابي شده براي مدل NL3 به ترتيب برابر 552/4 و براي مدل  NL5 برابر 261/1 مي‌باشد. در تحقيق حاضر، ابتدا در مدل NL3 عملكرد الگوريتم كفتار خالدار با الگوريتم فرا كاوشي ديگر نظير الگوريتم ژنتيك و الگوريتم چرخه آب مقايسه و با توجه به عملكرد بهتر اين الگوريتم، در مدل NL5 مورد بررسي قرار گرفت. نتايج شاخص‌هاي آماري بيان‌كنندۀ برتري مدل NL5 نسبت به مدل NL3 و برتري الگوريتم SHO نسبت به الگوريتم‌هاي مقايسه شده ديگر براي محاسبۀ پارامترهاي غيرخطي مدل ماسكينگام و پيش‏بيني دقيق سيلاب دارد. بنابراين، از دستاوردهاي پژوهش حاضر مي‏توان به معرفي مدل ماسكينگام غيرخطي NL5 بر مبناي الگوريتم SHO براي حل مسائل رونديابي سيلاب اشاره داشت.