اثر و ماندگاري برنامه تمرين در خانه، مبتني بر اصول ‏NASM، بر دامنه حركتي، تعادل و شاخص گام برداري پويا ‏مردان ورزشكار بازنشسته مبتلا به آرتروز زانو

هدف:آرتروز زانو، نتيجه تخريب غضروف مفصل زانو مي باشد و يك روند طبيعي دارد، ولي در ورزشكاران بر اساس نوع ورزش و فشار بر مفصل زانو مي تواند زودتر ايجاد شده و شديدتر باشد. هدف اين تحقيق، اثر و ماندگاري يك برنامه تمرين در خانه، مبتني بر اصول  آكادمي ملي طب ورزش آمريكا (National Academy of Sports Medicine; NASM)، بر دامنه حركتي، تعادل و شاخص گام برداري پويا مردان ورزشكار بازنشسته مبتلا به آرتروز زانو بود.روش بررسي:در اين تحقيق نيمه تجربي، ۲۴ مرد داوطلب كه ورزشكار بازنشسته و مبتلا به آرتروز زانو بودند، انتخاب و به صورت تصادفي ساده و مساوي به دو گروه ۱۲ نفري (گروه تمرين NASM و گروه كنترل) تقسيم ‌بندي شدند. گروه تجربي، تمرينات NASM را به مدت ۸ هفته در خانه انجام دادند. قبل و بعد از 8 هفته تمرين و پس از ۴ هفته بي تمريني، دامنه حركتي با گونيامتر، تعادل با استفاده از آزمون برگ و گام برداري پويا با تست شاخص گام ب رداري پويا مورد ارزيابي قرار گرفت. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از روش آناليز واريانس با اندازه هاي تكراري و آزمون تعقيبي بونفروني در سطح خطاي پنج درصد و با استفاده از نسخه ي 24 نرم افزار SPSS انجام شد.يافته ها:تمرينات NASM، باعث ايجاد افزايش معنادار در مقدار دامنه ي حركتي زانو، دامنه ي حركتي ران، تعادل و گام برداي پويا در مراحل پس آزمون و ماندگاري نسبت به پيش آزمون بوده است. مقدار دامنه ي حركتي زانو (0/001 p) و ران (0/007=p) در مرحله ي ماندگاري نسبت به پس آزمون كاهش معنادار داشت، ولي در تعادل (0/08=p) و گام برداري پويا (0/501=p) بين دو مرحله ي پس آزمون و ماندگاري تفاوت معنادار مشاهده نشد. اما در گروه كنترل تغيير معني داري مشاهده نشد. (0/05 p)نتيجه گيري:به نظر مي ‌رسد كه تمرينات NASM، سبب بهبودي در دامنه حركتي، تعادل و شاخص گام برداري پويا در افراد ورزشكار بازنشسته مبتلا به آرتروز زانو مي‌شود، لذا براي اين دسته از افراد توصيه مي‌شود.