مقايسه تعادل ايستا و پويا در ميان كودكان و نوجوانان كم توان ذهني آموزش پذير

هدف:كم‌توان ذهني به شرايطي گفته مي‌شود، كه عملكرد كلي ذهن كمتر از  ميانگين بوده و با محدوديت ‌هايي در دو يا بيشتر از دو سطح مهارتي و انطباقي قابل‌اجرا ،همراه مي باشد. كنترل و ضعف تعادل يكي از مشكلات افراد كم توان است. از طرفي افتادن هايي كه منجر به جراحت در افراد كم توان ذهني مي شود بسيار معمول است. لذا هدف پژوهش حاضر بررسي و مقايسه تعادل دركم توانان ذهني آموزش پذير بود.روش بررسي:پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي دانش‌آموزان دختركم‌توان ذهني استان گيلان بود كه از ميان آن‌ ها 30 دانش‌آموز دختركم‌توان ذهني آموزش پذير با بهره هوشي 50-70  در دو گروه كودك با ميانگين سني 0/862±8/20 سال و نوجوان با ميانگين سني ±0/756 16 سال و شاخص توده بدني با ميانگين 5/159±20/98 در گروه كودك و ميانگين 4/479±24/636 در گروه نوجوان به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي ارزيابي تعادل ايستا از آزمون ( SLS ؛Single limb Standing ) و براي ارزيابي تعادل پويا از آزمون Y استفاده شد. براي تجزيه و تحليل نتايج از نرم افزارSPSS نسخه 26 و آزمون ­هاي تي مستقل و يومن ويتني در سطح معني داري (0/05≤p) استفاده شد. همچنين جهت بررسي نرمال بودن توزيع داده‌ ها از آزمون شايپرو-ويلك استفاده شد.يافته ها:براساس نتايج پژوهش حاضر تفاوت معناداري در تعادل پويا در گروه كودكان (0/823=p) با ميانگين و انحراف استاندارد (9/67±7/06) و گروه نوجوانان (4/65± 8/39)،  ضعف در تعادل در شرايط اغتشاش دهليزي و حس عمقي  (مشاركت سيستم بينايي) (0/174=p) با (2/94±10/0) در گروه كودكان، (9/40±3/62) در گروه نوجوانان، ضعف در تعادل در شرايط اغتشاش بينايي و حس عمقي (مشاركت سيستم دهليزي) گروه كودكان(p=0/818), ( 4/64±7/91) ، گروه نوجوانان (7/64± 2/80)، در بين دو گروه مشاهده نشد. در دو حالت تعادل ايستا در گروه كودكان در شرايط بدون اغتشاش (p=0/026) (7/15 ± 3/24)، در گروه نوجوانان (5/82± 2/24) و در شرايط اغتشاش دهليزي و بينايي (مشاركت سيستم حس عمقي) گروه كودكان (3/02 ± 9/80)، (p=0/039) در گروه نوجوانان (11/28± 2/50) بين دو گروه تفاوت معناداري مشاهده شد.نتيجه گيري:نتايج حاصل از پژوهش نشان داد در شرايطي كه هر سه سيستم حسي عمقي، دهليزي و بينايي دركنترل تعادل دخيل بودند بين دو گروه كودك و نوجوان تفاوت معني داري مشاهده شد كه درگروه كودكان تعداد خطا بيشتر بوده و از ضعيف تري برخوردار مي باشند. در شرايطي كه اطلاعات سيستم دهليزي و بينايي در كنترل تعادل دخيل بودند بين دو گروه تفاوت معني داري مشاهده نشد و تنها در شرايط اغتشاش در سيستم دهليزي و بينايي، يعني هنگامي كه سيستم حس عمقي در  كنترل تعادل دخيل بود بين دو گروه تفاوت مشاهده شد كه تعداد خطا درگروه كودكان كمتر بوده و كودكان نسبت به گروه نوجوانان از وضعيت بهتري برخوردار بودند كه مي تواند نشان دهنده تقويت حس عمقي با افزايش سن باشد. علاوه براين در متغير تعادل پويا نيز بين دو گروه تفاوت مشاهده نشد.