مطالعۀ تطبيقي در چگونگي و ترجمۀ ساختهاي وجهيِ جمله‌هاي اسپانيايي به فارسي

زبان فارسي و اسپانيايي هر دو از خانوادۀ زبانهاي هند و اروپايي هستند كه با وجود نياز به دسته بندي و به فهم درآوردن برخي موارد دستوري آنها براي آموزش تا كنون پژوهشِ تطبيقي جامعي بين دستور اين دو زبان انجام نشده است. وجه فعل نمونه اي از پيچيدگيهاي دستوري اين دو زبان است. در اين مقاله پس از تطابق ساختهاي وجوه اخباري و التزامي اين دو زبان، همراهيِ عناصر و نشانگرهاي وجهيِ پركاربرد را در جملات سادۀ اسپانيايي با افعال اين دو وجه بررسي كرده ، و با نظر به ترجمۀ فارسي اين جملات، آنها را در سه گروه گنجانده و مشخص كرده ايم كه همراهِ عناصر هر گروه، فعل با چه وجهي ظاهر مي شود تا با نظام مند كردن آنها، معادليابي وجوه دو زبان آسانتر و اين امر ياريگر فرايند يادگيري و ياددهي حيطۀ پژوهش شود. هم‌چنين طي پژوهش مشخص شد بدون شناخت ساختار زبان مبدأ و مقصد، و صرفاً با تأكيد بر ترجمۀ عناصر وجهي نمي توان بار معنايي وجهي دقيق جملات را در ترجمه منتقل كرد.