بازنمايي فضاي كالبدي معماري بر اساس خوانش از ادبيات داستاني (مطالعه موردي: داستان «خانه» اثر «محمود اعتماد زاده»)

نگارندگان اين مقاله كوشيده اند كه با بررسي مفاهيم و داده‌ها راه تازه‌اي به منظور بررسي، مطالعه و تحليل در معماري و علوم وابسته به آن با استناد به ادبيات داستاني و با تكيه ‌بر روشهاي ميان‌رشته‌اي بگشايند. روش تحقيق برحسب هدف كاربردي و از حيث گردآوري داده‌ها توصيفي-تحليلي است. بخش توصيفي مبتني بر شيوه‌ اسنادي و مطالعه در نمونه موردي است. بخش تحليلي كه خواندن توصيفات از ادبيات داستاني-اقليمي است با رويكرد نشانه‌شناسي صورت مي‌گيرد. شيوه خواندن در اين تحقيق در واقع بازيابي رمزگانهاي عناصر فضايي در فضاي كالبدي خانه ، است. نتايج تحقيق حاكي است كه اين خوانش تحت تأثير عوامل گوناگوني از جمله تجربيات فضايي تحليلگر قرار مي‌گيرد. آنچه مي‌تواند اطلاعاتي را كنترل كند كه متن به خواننده انتقال مي‌دهد، بينش و تجربيات معمارانه تحليلگر متن است كه بتواند بين حالتهاي امكانپذيري كه معاني مي‌تواند تداعي‌كننده آنها شد گزينه‌هاي مناسب تصويري ارائه كند. در پايان الگويي براي خوانش معمارانه از ادبيات داستاني پيشنهاد شده است.