برابرگرايي در آموزش عالي : تأملي بر شاخص‌هاي برابري كيفيت آموزش و برنامه درسي دانشگاه‌ها و ارائه الگوي مفهومي براي آن (مطالعه كيفي )

پژوهش حاضر به منظور شناخت شاخص هاي برابري كيفيت آموزش و برنامه درسي در آموزش عالي و ارائه الگوي برابر آن با رويكرد كيفي طراحي گرديده است. ميدان تحقيقاتي آن اعضاي هيأت علمي و صاحب نظران مراكز تحقيقاتي بودند كه در حوزه آموزش عالي سوابق پژوهشي و اجرايي داشته اند  .اين پژوهش با استفاده از روش كيفي داده بنياد انجام گرفته است. براي اين منظور تعداد 21 نفر از طريق نمونه گيري نظري رسيدن به اشباع نظري انتخاب شد. براي جمع آوري اطلاعات از مصاحبه هاي نيمه ساختاريافته استفاده شد كه به منظور تجزيه و تحليل آن از سه مرحله كدگذاري استفاده گرديد. جهت روايي آن از صاحب نظران مربوطه بهره گرفته شد و براي پايايي آن با كدگذاري شش مصاحبه، توافق يا هم خواني با ضريب توافق 0/89 محاسبه گرديد. نتايج نشان داد ؛ ايجاد برابري كيفيت در آموزش و برنامه درسي در دانشگاه ها طي پنج مرحله قبل از ورود، ورود، فرايند ، خروج و بعد از خروج انجام مي گيرد. همچنين شاخص هاي هشت گانه منابع مالي، منابع انساني، پيشرفت تحصيلي، ساختار سازماني و مديريتي، امكانات و تجهيزات، فرايندهاي ياددهي و يادگيري، رضايت و اشتغال از عوامل ايجاد برابري كيفيت آموزش و برنامه ريزي درسي دانشگاه هستند .