سبك هاي يادگيري و نحوه آموزش دانشجويان دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي آزاد اسلامي تهران در سال 1397

مقدمه: دانشجويان ﺗﻔﺎوتﻫﺎي ﻓﺮاواﻧﻰ در نحوه ﻳﺎدﮔﻴﺮي و ﺗﻮاﻧﺎﻳﻰ استفاده از اطلاعات دارند، ﻛﻪ اين امر در آﻣﻮزش آنها ﻧﻘﺶ به سزايي ايفا مي كند. لذا توجه به سبك هاي متفاوت يادگيري دانشجويان و تدريس مناسب ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎي اﻳﻦ ﺳﺒﻚ ﻫﺎ، منجر به ﻳﺎدﮔﻴﺮي در ﺳﻄوح ﺑﺎﻻﺗﺮ و پيشرفت بيشتر ﺗﺤﺼﻴﻠﻰ افراد مي گردد. تحقيق حاضر سعي در بررسي سبك هاي يادگيري دانشجويان دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي آزاد اسلامي تهران داشت.مواد و روش ها: اين مطالعه به روش مقطعي انجام گرديد. در اين تحقيق از پرسشنامه سبك هاي يادگيري وارك مشتمل بر 4 سبك يادگيري (بينايي، شنوايي، نوشتني-خواندني و حركتي) استفاده شد. پرسشنامه وارك ﺷﺎﻣﻞ 16 عبارت / سؤال مي باشد و هر سؤال داراي 4 گزينه است. هر گزينه نشانه دهنده يك سبك يادگيري است. پس از تعيين سبك يادگيري غالب در دانشجويان، نقش عوامل مرتبط، با استفاده از آناليز رگرسيون تعيين گرديد. يافته ها: از بين 442 دانشجو شركت كننده در اين تحقيق، تعداد 248 نفر (56.1 درصد) مؤنث و تعداد 194 نفر (43.9 درصد) مذكر بودند. آناليز آماري داده ها نشان داد كه اكثر دانشجويان (98 درصد) از يك سبك يادگيري استفاده مي كردند. فراوانترين سبك يادگيري، سبك شنوايي (32.98 درصد) و كمترين سبك استفاده شده در ميان دانشجويان، سبك بينايي (19 درصد) بود.نتيجه گيري: اكثر دانشجويان دندانپزشكي از يك سبك يادگيري و آن هم سبك شنوايي استفاده مي كردند. بنابراين به نظر مي رسد تمركز برروي روش هاي آموزشي كه تقويت كننده سبك هاي يادگيري به خصوص سبك شنوايي است به ارتقا يادگيري و پيشرفت علمي دانشجويان كمك شاياني مي كند.